تزیین پشمک شب یلدا

تزیین پشمک شب یلدا + اگه شب یلدا پشمک می خورید اینجوری تزیینش کنید در سایت پرشین زی . ایمدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

مازندرانی‌ها با خانه‌تکانی به استقبال شب یلدا می‌روند. آن‌ها با نظافت منزل، نه‌فقط برای ورود میهمان‌ها که برای شروع فصل جدید هم اعلام آمادگی می‌کنند. تکاپوی اهل خانه با پخت شامی مفصل برای «چله شو» یا «شب چله» ادامه می‌یابد. در برپایی این سنت قدیمی، جلوه‌های کدبانوگری و خانه‌داری زنان مازنی قابل‌مشاهده است.

برای مثال، علاوه بر تدارک ملزومات میهمانی و سایر آداب و رسوم شب یلدا ، در مازندارن مانند بیشتر استان‌ها فرستادن هدیه برای تازه‌عروس یا دختران نامزدکرده از طرف خانواده داماد مرسوم است. در بین هدایایی که برای خانواده عروس فرستاده می‌شود، معمولا یک ماهی بزرگ هم هست که آن را تا حد ممکن تزیین می‌کنند. در تهیه و تزیین این هدایا به‌خصوص تزیین ماهی بزرگ، می‌توان میزان زحمت و سلیقه خانم‌های هر خانواده را محک زد. رسم فرستادن ماهی برای نوعروس خانواده، بین اهالی همه استان‌های شمالی کشور مشترک است و مردم این مناطق بر این اعتقادند که این کار، برای زندگی زوج جوان خیر و برکت به ارمغان می‌آورد.

آداب و رسوم شب یلدا در استان گیلان تا حد زیادی به رسوم استان مازندران شبیه است و همسایگی این دو استان، در ایجاد شباهت بی تاثیر نیست. گیلانی‌ها درباره هندوانه شب یلدا، باوری شبیه به هم‌وطنان آذری دارند؛ آن‌ها بر این باورند که خوردن هندوانه، احساس سرما در زمستان و تشنگی در تابستان را از بین خواهد برد. مردم گیلان هم به پیشواز شب یلدا می‌روند؛

آن‌ها در اوایل پاییز شروع به تهیه نوعی خوراکی به نام «آوکونوس» می‌کنند. «آو» به معنای آب و «کونوس» به‌معنای ازگیل است و از خوراکی‌های مخصوص شب یلدا در این منطقه به شمار می‌رود. برای تهیه آوکونوس، ازگیل خام را به همراه آب در خمره‌هایی می‌ریزند، سر خمره‌ها را محکم می‌بندند و درجایی خنک نگه می‌دارند. با رسیدن شب یلدا، ازگیل‌های رسیده را به همراه گلپر و نمک سرو می‌کنند. این خوراکی پرطرفدار از شب یلدا تا بهار سال بعد، برای پذیرایی از میهمانان ماستفاده می‌شود.

یکی از خوراکی‌های محبوب که با شروع پاییز طرفدار پیدا می‌کند، چغندر است که پس از پخته شدن، با نام «لبو» مورد‌استقبال قرار می‌گیرد. در استان خراسان، چغندر، هم به شکل پخته یا لبو و هم به شکلی محلی با نام «پختیک» سفره یلدا را رنگین می‌کند. پختیک همان لبو است که پس از پخت، خشکش کرده‌اند. یکی از آداب و رسوم شب یلدا برای خراسانی‌ها، تهیه تنقلات محلی این منطقه با نام «شیرینی کف» است که هم تهیه و هم خوردنش طرفداران بسیاری دارد.

تهیه شیرینی کف، کاری کاملا گروهی است و یادآور روحیه همکاری ایرانی‌ها در برپاداشتن مراسم و سنت‌های مختلف است تهیه این شیرینی، چندین مرحله دارد؛ در ابتدا، گیاهی به نام «چوبک» را تهیه و ریشه آن را جدا می‌کنند. پس از خیس کردن و چند بار جوشاندن، ریشه چوبک را در ظرف مخصوصی که «تغار» نامیده می‌شود می‌ریزند. این ظرف جنسی سفالی دارد و روی حرارت قرار می‌گیرد. برای نچسبیدن مواد به کف ظرف باید به‌طور مداوم هم زده شود. برای هم زدن هم از چوب‌های نازک درخت انار استفاده می‌شود.

همان‌طور که ملاحظه می‌کنید تمام مراحل پخت این شیرینی سنتی، آداب و ابزاری خاص و بومی دارد. مردان و جوانان مواد را آن‌قدر هم می‌زنند تا سفت شود و بافتی شبیه گز اصفهان پیدا کند. سپس آن را با شیره یا شکر ترکیب و با مغز گردو یا پسته تزیین می‌کنند.

آداب و رسوم شب یلدا در استان خوزستان، شباهت زیادی به سایر استان‌ها دارد؛ اما به‌طورقطعی می‌توان گفت که شیوه‌های مهمان‌نوازی و عادات خوراکی هر منطقه آن‌قدر خاص است که به این آیین، رنگ و بوی متفاوتی می‌بخشد. اما در خوزستان، خوراکی‌هایی که برای پذیرایی از میهمانان استفاده می‌شود، با سایر مناطق کشور متفاوت‌اند. در زمستان، پذیرایی با خرما و ارده متداول است که در شب یلدا هم کاربرد دارد. قلیه ماهی هم از معروف‌ترین و خوش‌طعم‌ترین غذاهای جنوبی است که در هر مراسمی سفره‌ها را زینت می‌بخشد.

آنچه درباره یلدا نباید از خاطر برد، نقل داستان‌های اساطیری و افسانه‌های محلی است که فرهنگ فولکلور ایرانی را زنده نگه می‌دارد. یکی از معروف‌ترین افسانه‌های منطقه خوزستان، داستان «قارون» است که در شب یلدا هم بازگو می‌شود. طبق یک باور قدیمی که بین اهالی این منطقه رواج دارد، در شب یلدا و همزمان با طلوع سپیده، مردی به نام قارون که از ظاهر و لباسش می‌توان او را هیزم‌شکن دانست، از راه می‌رسد و برای خانواده‌های فقیر چوب هدیه می‌آورد تا در اولین ساعات شروع زمستان، از سرما در امان باشند.

بر اساس افسانه‌ها، چوب‌ها به طلا تبدیل می‌شوند و فقرا را به ثروت و مکنت می‌رسانند. داستان قارون، این مرد نیکوکار، تبلور روحیه کمک به همنوع در ایرانیان و گرفتن دست نیازمندان است. چنین افسانه‌هایی هرگز کهنه نمی‌شوند چون در دل پیامی پنهان دارند که با گِل مردم این مرزوبوم سرشته شده است.

استان قزوین به شیرینی‌های متنوعش شهرت دارد و زنان قزوینی برای هر مناسبت مهمی، شیرینی خانگی تدارک می‌بینند؛ بنابراین چندان دور از انتظار نیست که پختن شیرینی سنتی یکی از آداب و رسوم شب یلدا در قزوین باشد. از محبوب‌ترین شیرینی‌های قزوین می‌توان به باقلوا، پادرازی، نان چای، نان بادامی و نان نازک اشاره کرد.

قزوینی‌ها هم مانند مردم بسیاری دیگر از استان‌ها در تلاشاند تا افسانه‌ها را زنده نگه ‌دارند و آن‌ها را به نسل‌های بعدی منتقل کنند. آن‌ها برای انجام این حرکت فرهنگی مهم، دورهمی شب یلدا را فرصتی مغتنم می‌شمارند.

یکی از محبوب‌ترین داستان‌های قدیمی این استان، داستان ننه سرماست که هنوز هم توسط بزرگ‌تر های فامیل برای بچه‌ها نقل می‌شود. در این افسانه‌ها، شروع زمستانآغاز حکومت ننه سرما بر طبیعت است که تا آمدن بهار و عید نوروز ادامه پیدا می‌کرد.

آن‌ها برای پیش‌بینی وضع هوا، داستانی جالب نقل می‌کردند؛ اگر در شب یلدا باران می‌بارید، قطرات باران به اشک‌های ننه سرما تعبیر می‌شد. اگر برف می‌بارید، او را در حال بیرون ریختن پنبه‌های لحافش تصور می‌کردند و اگر از آسمان تگرگ نازل می‌شد، علت آن را پاره شدن گردنبند مروارید ننه سرما می‌دانستند.

مردم استان کردستان هم مانند بسیاری دیگر از هم‌وطنانمان، با شور و شوق فراوان و از اواخر تابستان به استقبال آیین شب یلدا می‌روند. هم‌وطنان کُرد که میهمان‌نوازی‌شان زبانزد خاص و عام است، برای تازه نگه‌داشتن بعضی خوراکی‌ها مانند انگور و بادام، آن‌ها را از سقف اتاقی خنک می‌آویزند.

همچنین به دلیل در دسترس نبودن میوه‌های تابستانی در این منطقه سردسیر، از قدیم مرسوم بوده است که در تابستان خربزه را به‌صورت ترشی درآورند و با استفاده از آن در شب یلدا ، سفره را رنگین کنند. یکی از غذاهای محلی که برای شام شب یلدا به‌خصوص در سنندج تدارک دیده می‌شود، دلمه با نان سنگک است که طرفداران بسیاری هم دارد.

در آداب و رسوم شب یلدا ، پذیرایی از میهمانان و استقبال گرم از آن‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد. مردم کردستان برای میهمانان سنگ تمام می‌گذارند و برای بهتر برگزار کردن «شو چله» (شب چله به گویش محلی)، از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.

آداب و رسوم شب یلدا در بیشتر استان‌های کشور مشترک است اما در هر منطقه‌، برگزاری یک یا چند رسم منحصر به همان ناحیه، اجرای این آیین باستانی را متفاوت کرده و به آن حال و هوایی بومی خاص همان منطقه را می‌بخشد. برای مثال در همدان، رسم جالبی به نام «فال سوزن» وجود دارد. در حین برگزاری میهمانی شب یلدا و در حضور افراد فامیل، زنی سالخورده به‌صورت پیاپی، شروع به خواندن اشعاری می‌کند؛

همزمان با او، دختربچه‌ای بعد از به‌پایان رسیدن هر شعر، روی پارچه‌ای مخصوص که باید کاملا نو و دوخته نشده باشد، سوزن می‌زند. حاضران که گرداگرد اتاق یا دور کرسی نشسته‌اند، در دل نیت می‌کنند و شعرها را با نیت قلبی خود تطبیق می‌دهند و به‌عنوان فالشان در نظر می‌گیرند. این آیین به‌عنوان یک میراث فرهنگی، ثبت ملی شده است.