درمان اوتیت گوش

درمان اوتیت گوش + علت و علائم و عوارض و درمان خانگی آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

اوتیت گوش یا التهاب گوش به عفونت هر یک از سه قسمت گوش (خارجی، میانی یا داخلی) اشاره دارد. اوتیت گوش خارجی که به عنوان “گوش شناگر” نیز شناخته می شود، عفونت کانال گوش خارجی است که اغلب به دلیل باکتری یا قارچ پس از شنا در آب آلوده ایجاد می شود. اوتیت گوش میانی (AOM) عفونت گوش میانی، فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است که حاوی استخوان های کوچک ارتعاشی شنوایی می باشد. این بیماری اغلب به دلیل عفونت های ویروسی یا باکتریایی ایجاد شده و شیوع آن در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. اوتیت گوش داخلی یا لابیرنتیت به عفونت گوش داخلی، شامل لابیرنت استخوانی و لابیرنت غشایی، اشاره دارد. این عفونت اغلب در اثر ویروس ایجاد می شود و می تواند باعث سرگیجه و مشکلات تعادل شود.

درمان اوتیت گوش

درمان اوتیت گوش به نوع و شدت عفونت بستگی دارد. اوتیت گوش خارجی معمولاً با قطره های گوش حاوی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ درمان می شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است پاک کردن کانال گوش از ترشحات یا تجویز داروهای مسکن را نیز توصیه کند. درمان اوتیت گوش میانی اغلب شامل آنتی بیوتیک های خوراکی یا قطره های گوش می باشد. در صورت عدم بهبودی با درمان دارویی یا در صورت بروز عوارض، ممکن است عمل جراحی برای تخلیه مایع از گوش میانی لازم باشد. درمان اوتیت گوش داخلی معمولاً شامل داروهایی برای کاهش سرگیجه و تهوع و در صورت وجود عفونت باکتریایی، آنتی بیوتیک می باشد.

علت اوتیت گوش

علل اوتیت گوش متنوع هستند و به نوع عفونت بستگی دارند. اوتیت گوش خارجی اغلب به دلیل ورود آب آلوده به کانال گوش و ایجاد محیط مناسب برای رشد باکتری ها و قارچ ها ایجاد می شود. عوامل دیگری مانند تمیز کردن بیش از حد گوش با گوش پاک کن یا استفاده از سمعک نیز می توانند در ایجاد این عفونت نقش داشته باشند. اوتیت گوش میانی اغلب به دنبال سرماخوردگی، آنفولانزا یا عفونت های تنفسی دیگر ایجاد می شود. باکتری ها یا ویروس ها می توانند از طریق شیپور استاش که گوش میانی را به پشت بینی متصل می کند، وارد گوش میانی شوند. اوتیت گوش داخلی اغلب به دلیل عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا سرخک ایجاد می شود. در موارد نادر، عفونت های باکتریایی نیز می توانند باعث اوتیت گوش داخلی شوند.

علائم اوتیت گوش

علائم اوتیت گوش به نوع و شدت عفونت بستگی دارد. اوتیت گوش خارجی معمولاً با درد، خارش، قرمزی و تورم در کانال گوش همراه است. ممکن است ترشحات از گوش نیز وجود داشته باشد. اوتیت گوش میانی اغلب با درد گوش، تب، احساس پری در گوش و کاهش شنوایی همراه است. در کودکان، ممکن است علائمی مانند بی قراری، گریه و مشکل در خواب نیز وجود داشته باشد. اوتیت گوش داخلی معمولاً با سرگیجه، تهوع، استفراغ و مشکل در حفظ تعادل همراه است. ممکن است کاهش شنوایی و وزوز گوش نیز وجود داشته باشد.

عوارض اوتیت گوش

در صورت عدم درمان مناسب، اوتیت گوش می تواند منجر به عوارض جدی شود. اوتیت گوش خارجی در موارد نادر می تواند به عفونت بافت های اطراف و حتی استخوان گسترش یابد. اوتیت گوش میانی می تواند باعث پارگی پرده گوش، کاهش شنوایی دائمی، عفونت استخوان و گسترش عفونت به مغز شود. اوتیت گوش داخلی می تواند باعث کاهش شنوایی دائمی و مشکلات تعادل شود.

درمان خانگی اوتیت گوش

برخی از درمان های خانگی می توانند به تسکین علائم اوتیت گوش کمک کنند. استفاده از کمپرس گرم روی گوش می تواند به کاهش درد کمک کند. قطره های گوش حاوی روغن زیتون یا سیر نیز ممکن است به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند. غرغره کردن با آب نمک می تواند به کاهش درد و تورم در اوتیت گوش میانی کمک کند. مهم است که قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی با پزشک مشورت کنید.

تشخیص اوتیت گوش

پزشک با معاینه گوش و بررسی علائم می تواند اوتیت گوش را تشخیص دهد. در برخی موارد، ممکن است آزمایش های شنوایی یا تصویربرداری مانند سی تی اسکن نیز لازم باشد.

راه‌های پیشگیری از اوتیت گوش

برای پیشگیری از اوتیت گوش، مهم است که از ورود آب به گوش جلوگیری کنید. پس از شنا یا دوش گرفتن، گوش ها را به خوبی خشک کنید. از تمیز کردن بیش از حد گوش با گوش پاک کن خودداری کنید. واکسیناسیون کودکان علیه بیماری هایی مانند سرخک و آنفولانزا نیز می تواند به پیشگیری از اوتیت گوش کمک کند.