درمان بیماری کرون

درمان بیماری کرون + علت و علائم و عوارض و درمان خانگی آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

بیماری کرون یک بیماری التهابی مزمن است که می‌تواند هر قسمتی از دستگاه گوارش را از دهان تا مقعد درگیر کند، اما بیشتر در انتهای روده کوچک (ایلئوم) و ابتدای روده بزرگ رخ می‌دهد. التهاب ناشی از بیماری کرون می‌تواند در تمام لایه‌های دیواره روده نفوذ کند. این بیماری اغلب با درد شکم، اسهال (که ممکن است خونی باشد)، تب و کاهش وزن همراه است. عوارض بیماری کرون می‌تواند شامل انسداد روده، سوء تغذیه، فیستول، آبسه و افزایش خطر سرطان روده بزرگ باشد. بیماری کرون یک بیماری خودایمنی در نظر گرفته می‌شود، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. علت دقیق این بیماری هنوز ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی، محیطی (مانند سیگار کشیدن و رژیم غذایی) و میکروبیوم روده در ایجاد آن نقش دارند.

درمان بیماری کرون

هیچ درمان قطعی برای بیماری کرون وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به کنترل علائم، کاهش التهاب و جلوگیری از عوارض کمک کنند. اهداف درمان شامل القای بهبودی (کاهش التهاب و علائم)، حفظ بهبودی (پیشگیری از عود علائم) و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. درمان معمولاً شامل داروها، تغییرات شیوه زندگی و در برخی موارد، جراحی است. داروهای مورد استفاده عبارتند از:

داروهای ضد التهاب مانند کورتیکواستروئیدها و آمینوسالیسیلات‌ها

سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین

داروهای بیولوژیک مانند اینفلیکسیماب و آدالیموماب

آنتی‌بیوتیک‌ها

تغییرات شیوه زندگی شامل رژیم غذایی سالم، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش منظم است. جراحی ممکن است برای برداشتن قسمت آسیب دیده روده، درمان عوارض مانند انسداد روده یا فیستول، یا در موارد نادر، برداشتن کل روده بزرگ و رکتوم (پروکتوکولکتومی) انجام شود.

علت بیماری کرون

علت دقیق بیماری کرون هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سیستم ایمنی در ایجاد آن نقش داشته باشند.

عوامل ژنتیکی: افرادی که سابقه خانوادگی بیماری کرون دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.

عوامل محیطی: سیگار کشیدن، رژیم غذایی (به ویژه مصرف زیاد چربی‌های اشباع شده و قندهای تصفیه شده)، استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و عفونت‌های قبلی می‌توانند خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش دهند.

سیستم ایمنی: در بیماری کرون، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های سالم دیواره روده حمله می‌کند و باعث التهاب مزمن می‌شود.

همچنین، میکروبیوم روده (مجموعه‌ای از باکتری‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها که در روده زندگی می‌کنند) نیز ممکن است در ایجاد بیماری کرون نقش داشته باشد.

علائم بیماری کرون

علائم بیماری کرون می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و به محل و شدت التهاب بستگی دارد. علائم شایع عبارتند از:

درد شکم: معمولاً در قسمت پایین سمت راست شکم

اسهال: ممکن است خونی باشد

کاهش وزن: به دلیل سوء جذب مواد مغذی

تب: به دلیل التهاب

خستگی: به دلیل التهاب و کم خونی

تهوع و استفراغ

بی‌اشتهایی

زخم‌های دهان

التهاب پوست، مفاصل و چشم‌ها

در برخی موارد، ممکن است عوارضی مانند انسداد روده، فیستول، آبسه و سوء تغذیه نیز رخ دهد.

عوارض بیماری کرون

بیماری کرون می‌تواند منجر به عوارض مختلفی شود، از جمله:

انسداد روده: التهاب و ضخیم شدن دیواره روده می‌تواند باعث باریک شدن مجرای روده و انسداد آن شود.

فیستول: فیستول یک کانال غیرطبیعی است که بین دو اندام یا بین یک اندام و پوست ایجاد می‌شود. در بیماری کرون، فیستول‌ها معمولاً بین روده و پوست، روده و مثانه، یا روده و واژن ایجاد می‌شوند.

آبسه: آبسه یک تجمع چرک است که در اثر عفونت ایجاد می‌شود. در بیماری کرون، آبسه‌ها معمولاً در اطراف روده یا در سایر اندام‌های شکمی ایجاد می‌شوند.

سوء تغذیه: التهاب روده می‌تواند باعث سوء جذب مواد مغذی شود و منجر به کمبود ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌ها شود.

سرطان روده بزرگ: افراد مبتلا به بیماری کرون در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان روده بزرگ هستند.

عوارض خارج روده‌ای: بیماری کرون می‌تواند سایر قسمت‌های بدن را نیز تحت تأثیر قرار دهد، از جمله پوست، مفاصل، چشم‌ها، کبد و مجاری صفراوی.

درمان خانگی بیماری کرون

اگرچه درمان خانگی نمی‌تواند جایگزین درمان پزشکی شود، اما می‌تواند به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری کرون کمک کند.

رژیم غذایی:

مصرف غذاهای کم فیبر و به راحتی قابل هضم

پرهیز از غذاهای محرک مانند غذاهای چرب، غذاهای تند، کافئین و الکل

نوشیدن مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آبی بدن

مصرف وعده‌های غذایی کوچک و مکرر

ثبت غذاهای مصرفی و علائم برای شناسایی غذاهای محرک

مدیریت استرس: استرس می‌تواند علائم بیماری کرون را تشدید کند. روش‌های مدیریت استرس مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می‌توانند مفید باشند.

ترک سیگار: سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری کرون و عوارض آن را افزایش می‌دهد.

ورزش منظم: ورزش می‌تواند به بهبود سلامت روده و کاهش استرس کمک کند.

مکمل‌های غذایی: در صورت کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، پزشک ممکن است مکمل‌های غذایی تجویز کند.

تشخیص بیماری کرون

تشخیص بیماری کرون معمولاً با ترکیبی از معاینه فیزیکی، بررسی سابقه پزشکی، آزمایش خون، آزمایش مدفوع، و روش‌های تصویربرداری انجام می‌شود.

معاینه فیزیکی: پزشک شکم را معاینه کرده و به دنبال علائمی مانند درد، نفخ و توده می‌گردد.

سابقه پزشکی: پزشک درباره علائم، سابقه خانوادگی و سایر بیماری‌ها سؤال می‌کند.

آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند به تشخیص التهاب، کم خونی و سایر اختلالات کمک کند.

آزمایش مدفوع: آزمایش مدفوع برای بررسی وجود خون، عفونت و التهاب در روده انجام می‌شود.

روش‌های تصویربرداری:

کولونوسکوپی: در این روش، یک لوله باریک و منعطف با دوربین به داخل روده بزرگ فرستاده می‌شود تا پزشک بتواند دیواره روده را مشاهده کند.

آندوسکوپی فوقانی: در این روش، یک لوله باریک و منعطف با دوربین به داخل مری، معده و اثنی عشر فرستاده می‌شود.

تصویربرداری با اشعه ایکس: مانند رادیوگرافی با کنتراست باریم و سی تی اسکن می‌توانند به تشخیص انسداد روده، فیستول و آبسه کمک کنند.

ام آر آی: می‌تواند تصاویر دقیق‌تری از روده و سایر اندام‌های شکمی ارائه دهد.