درمان افتادگی رحم

درمان افتادگی رحم + علت و علائم و عوارض و درمان خانگی آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

آشنایی با افتادگی رحم

افتادگی رحم یا پرولاپس رحم به وضعیتی گفته می‌شود که در آن، رحم از جایگاه طبیعی خود در لگن پایین‌تر آمده و به سمت واژن یا حتی خارج از آن جابجا می‌شود. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که عضلات و رباط‌های نگهدارنده رحم ضعیف شده و قادر به حفظ موقعیت طبیعی رحم نباشند. افتادگی رحم می‌تواند درجات مختلفی داشته باشد، از خفیف تا شدید. در موارد خفیف، رحم ممکن است فقط کمی پایین‌تر از محل طبیعی خود قرار گیرد، در حالی که در موارد شدید، رحم ممکن است به طور کامل از واژن خارج شود. این عارضه بیشتر در زنان یائسه و زنانی که زایمان‌های طبیعی متعدد داشته‌اند، شایع است. افتادگی رحم می‌تواند باعث ایجاد علائمی مانند احساس فشار یا سنگینی در لگن، درد در هنگام رابطه جنسی، بی‌اختیاری ادرار و مشکل در اجابت مزاج شود.

درمان افتادگی رحم

درمان افتادگی رحم به شدت علائم و شرایط بیمار بستگی دارد. در موارد خفیف، ممکن است با انجام تمرینات کگل برای تقویت عضلات کف لگن و تغییر در سبک زندگی مانند کاهش وزن و اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین، علائم بهبود یابند. در موارد متوسط تا شدید، ممکن است نیاز به استفاده از پساری باشد. پساری وسیله‌ای است که داخل واژن قرار می‌گیرد و به نگه داشتن رحم در جای خود کمک می‌کند. در مواردی که علائم شدید بوده و یا روش‌های دیگر درمانی موثر نباشند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. جراحی می‌تواند شامل ترمیم عضلات و رباط‌های نگهدارنده رحم، برداشتن رحم (هیسترکتومی) و یا بستن واژن باشد.

علت افتادگی رحم

افتادگی رحم زمانی رخ می‌دهد که عضلات و رباط‌های کف لگن که وظیفه حمایت از رحم را بر عهده دارند، ضعیف یا کشیده شوند. این امر می‌تواند باعث شود که رحم به سمت پایین و داخل واژن حرکت کند. برخی از عوامل می‌توانند خطر افتادگی رحم را افزایش دهند، از جمله:

زایمان طبیعی: زایمان طبیعی، به خصوص زایمان‌های سخت یا چندقلویی، می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند.

افزایش سن: با افزایش سن، عضلات و رباط‌ها به طور طبیعی ضعیف‌تر می‌شوند.

یائسگی: کاهش سطح استروژن پس از یائسگی می‌تواند باعث ضعیف شدن عضلات کف لگن شود.

چاقی: اضافه وزن فشار بیشتری بر عضلات کف لگن وارد می‌کند.

سابقه خانوادگی: اگر مادر یا خواهر شما دچار افتادگی رحم شده باشد، احتمال ابتلای شما نیز بیشتر است.

یبوست مزمن: زور زدن مکرر در هنگام اجابت مزاج می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند.

بلند کردن اجسام سنگین: بلند کردن مکرر اجسام سنگین می‌تواند به عضلات کف لگن فشار وارد کند.

برخی بیماری‌ها: بیماری‌هایی مانند سرفه مزمن و برونشیت می‌توانند فشار داخل شکمی را افزایش داده و به عضلات کف لگن آسیب برسانند.

علائم افتادگی رحم

افتادگی رحم می‌تواند طیف وسیعی از علائم را ایجاد کند، از جمله:

احساس فشار یا سنگینی در لگن: این احساس ممکن است در هنگام ایستادن یا راه رفتن بدتر شود.

احساس بیرون زدگی چیزی از واژن: در موارد شدید، ممکن است بتوانید رحم را در دهانه واژن یا خارج از آن ببینید یا لمس کنید.

مشکلات ادراری: مانند تکرر ادرار، بی اختیاری ادرار یا احتباس ادرار.

مشکلات روده‌ای: مانند یبوست یا بی اختیاری مدفوع.

درد در هنگام رابطه جنسی.

کمردرد.

خونریزی واژینال.

عوارض افتادگی رحم

در صورت عدم درمان، افتادگی رحم می‌تواند منجر به عوارض زیر شود:

زخم دهانه رحم: در صورتی که رحم از واژن بیرون بزند، ممکن است دچار سایش و زخم شود.

عفونت‌های ادراری: افتادگی رحم می‌تواند تخلیه کامل مثانه را دشوار کند و خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.

پرولاپس سایر اندام‌های لگنی: افتادگی رحم می‌تواند باعث افتادگی مثانه، راست روده یا روده کوچک نیز شود.

مشکلات روانی: افتادگی رحم می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نفس و مشکلات در روابط جنسی شود.

درمان خانگی افتادگی رحم

در موارد خفیف افتادگی رحم، ممکن است بتوانید با انجام اقدامات زیر علائم خود را مدیریت کنید:

تمرینات کگل: این تمرینات به تقویت عضلات کف لگن کمک می‌کنند.

کاهش وزن: اگر اضافه وزن دارید، کاهش وزن می‌تواند فشار بر عضلات کف لگن را کاهش دهد.

اجتناب از یبوست: مصرف فیبر کافی و نوشیدن آب فراوان می‌تواند به جلوگیری از یبوست کمک کند.

اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین: از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید یا از روش‌های صحیح بلند کردن استفاده کنید.

استفاده از پساری: پساری وسیله‌ای است که داخل واژن قرار می‌گیرد و به حمایت از رحم کمک می‌کند.

تشخیص افتادگی رحم

پزشک می‌تواند افتادگی رحم را با انجام معاینه لگنی تشخیص دهد. در این معاینه، پزشک از شما می‌خواهد که سرفه کنید یا زور بزنید تا ببیند آیا رحم به سمت پایین حرکت می‌کند یا خیر. ممکن است پزشک از شما بخواهد که آزمایش‌های دیگری مانند سونوگرافی یا سیستوسکوپی نیز انجام دهید.