علائم سکته گوش

علائم سکته گوش + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

سکته گوش یا کری ناگهانی، به معنی از دست دادن ناگهانی شنوایی است که معمولاً در یک گوش اتفاق می‌افتد. این اتفاق می‌تواند در عرض چند ساعت یا حتی چند دقیقه رخ دهد. علائم سکته گوش می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

کاهش شنوایی ناگهانی: فرد ممکن است متوجه شود که صداها را ضعیف‌تر یا مبهم‌تر می‌شنود و در درک مکالمات دچار مشکل می‌شود.

وزوز گوش: صدای زنگ زدن، سوت کشیدن، یا وزوز در گوش آسیب‌دیده.

سرگیجه: احساس عدم تعادل یا چرخش.

حالت تهوع یا استفراغ: ممکن است در برخی موارد همراه با سرگیجه رخ دهد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم، به خصوص کاهش شنوایی ناگهانی، مراجعه فوری به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی بسیار مهم است. تشخیص و درمان سریع سکته گوش می‌تواند شانس بهبودی کامل را افزایش دهد.

آشنایی با سکته گوش

سکته گوش یا کری ناگهانی، یک وضعیت اورژانسی پزشکی است که در آن فرد به طور ناگهانی و بدون دلیل مشخصی، شنوایی خود را در یک یا هر دو گوش از دست می‌دهد. این عارضه به دلیل آسیب به سلول‌های مویی ظریف در گوش داخلی یا اعصاب شنوایی رخ می‌دهد. این سلول‌ها وظیفه تبدیل امواج صوتی به سیگنال‌های الکتریکی و ارسال آنها به مغز را بر عهده دارند. علت دقیق سکته گوش در بیشتر موارد ناشناخته است، اما عواملی مانند عفونت‌های ویروسی، اختلالات گردش خون، بیماری‌های خودایمنی، تومورها، و آسیب‌های سر می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند.

سکته گوش می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد، اما در افراد بالای ۴۰ سال شایع‌تر است. در صورت عدم درمان به موقع، سکته گوش می‌تواند منجر به کاهش شنوایی دائمی شود.

علت سکته گوش

در اکثر موارد، علت دقیق سکته گوش ناشناخته باقی می‌ماند. با این حال، برخی از عوامل و شرایطی که می‌توانند باعث بروز این عارضه شوند عبارتند از:

عفونت‌های ویروسی: عفونت‌هایی مانند آنفولانزا، سرخک، و اوریون می‌توانند به گوش داخلی آسیب برسانند.

اختلالات گردش خون: کاهش جریان خون به گوش داخلی می‌تواند باعث آسیب به سلول‌های مویی و اعصاب شنوایی شود.

بیماری‌های خودایمنی: در این بیماری‌ها، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌ها و بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند که می‌تواند شامل سلول‌های مویی در گوش داخلی باشد.

تومورها: تومورهای عصب شنوایی، چه خوش‌خیم و چه بدخیم، می‌توانند باعث کاهش شنوایی ناگهانی شوند.

آسیب‌های سر: ضربه به سر می‌تواند به گوش داخلی و اعصاب شنوایی آسیب برساند.

برخی داروها: مصرف برخی داروها مانند آسپرین با دوز بالا، برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، و داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند باعث آسیب به گوش داخلی شوند.

تغییرات ناگهانی فشار: مانند غواصی یا سفر با هواپیما.

درمان سکته گوش

درمان سکته گوش باید بلافاصله پس از تشخیص شروع شود. هر چه درمان زودتر آغاز شود، شانس بهبودی کامل بیشتر خواهد بود. برخی از روش‌های درمانی سکته گوش عبارتند از:

کورتیکواستروئیدها: این داروها به کاهش التهاب و تورم در گوش داخلی کمک می‌کنند و معمولاً به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شوند.

داروهای ضد ویروسی: اگر عفونت ویروسی علت سکته گوش باشد، ممکن است داروهای ضد ویروسی تجویز شوند.

اکسیژن درمانی: در برخی موارد، اکسیژن درمانی می‌تواند به بهبود جریان خون به گوش داخلی کمک کند.

درمان‌های توانبخشی: در صورت کاهش شنوایی دائمی، ممکن است درمان‌های توانبخشی مانند استفاده از سمعک یا کاشت حلزون گوش مفید باشند.

عوارض سکته گوش

در صورت عدم درمان به موقع، سکته گوش می‌تواند منجر به عوارض زیر شود:

کاهش شنوایی دائمی: در برخی موارد، سکته گوش می‌تواند منجر به کاهش شنوایی دائمی در گوش آسیب‌دیده شود.

وزوز گوش مزمن: وزوز گوش می‌تواند به صورت دائمی ادامه داشته باشد و باعث آزار و اذیت فرد شود.

سرگیجه و عدم تعادل: در برخی موارد، سکته گوش می‌تواند باعث سرگیجه و عدم تعادل شود که می‌تواند بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد.

مشکلات روانی: کاهش شنوایی ناگهانی می‌تواند باعث استرس، اضطراب، و افسردگی شود.

درمان خانگی سکته گوش

هیچ درمان خانگی قطعی برای سکته گوش وجود ندارد. با این حال، برخی از روش‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم و بهبود شنوایی کمک کنند. این روش‌ها عبارتند از:

استراحت کافی: استراحت کافی می‌تواند به بدن در مقابله با بیماری و بهبود شنوایی کمک کند.

مصرف مایعات فراوان: نوشیدن مایعات فراوان به خصوص آب می‌تواند به بهبود جریان خون به گوش داخلی کمک کند.

اجتناب از صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای بلند می‌تواند به گوش داخلی آسیب بیشتری برساند.

استفاده از رطوبت‌ساز: استفاده از رطوبت‌ساز می‌تواند به کاهش خشکی گوش و بهبود شنوایی کمک کند.

مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی: مصرف ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، منیزیم، و روی می‌تواند به بهبود سلامت گوش داخلی کمک کند.

توجه: این روش‌های خانگی تنها به عنوان مکمل درمان‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند و نباید جایگزین مراجعه به پزشک شوند.

تشخیص سکته گوش

تشخیص سکته گوش نیاز به معاینه دقیق توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی دارد. پزشک ابتدا شرح حال بیمار را گرفته و درباره علائم، زمان شروع آنها، و سابقه پزشکی سوالاتی می‌پرسد. سپس معاینه فیزیکی گوش را با استفاده از اتوسکوپ انجام می‌دهد تا پرده گوش و مجرای شنوایی خارجی را بررسی کند.

برای ارزیابی میزان و نوع کاهش شنوایی، پزشک معمولاً تست‌های شنوایی سنجی را تجویز می‌کند. این تست‌ها عبارتند از:

ادیومتری: این تست شایع‌ترین روش برای ارزیابی شنوایی است. در این تست، از صداهایی با فرکانس‌ها و شدت‌های مختلف استفاده می‌شود و از بیمار خواسته می‌شود تا هر زمان که صدا را شنید، علامت دهد. نتایج این تست به صورت نموداری به نام ادیوگرام نمایش داده می‌شود که میزان شنوایی در فرکانس‌های مختلف را نشان می‌دهد.

تیمپانومتری: این تست برای ارزیابی عملکرد پرده گوش و گوش میانی استفاده می‌شود. در این تست، فشار هوا در مجرای شنوایی خارجی تغییر داده می‌شود و حرکت پرده گوش اندازه‌گیری می‌شود. این تست می‌تواند به تشخیص مشکلاتی مانند پارگی پرده گوش، وجود مایع در گوش میانی، و اختلال در عملکرد استخوانچه‌های گوش میانی کمک کند.

در برخی موارد، ممکن است پزشک برای بررسی علت سکته گوش و رد سایر بیماری‌ها، آزمایشات تصویری مانند MRI یا CT اسکن را نیز تجویز کند.

راههای پیشگیری از سکته گوش

در بسیاری از موارد، نمی‌توان از سکته گوش پیشگیری کرد، زیرا علت دقیق آن ناشناخته است. با این حال، با رعایت نکات زیر می‌توان خطر ابتلا به این عارضه را کاهش داد:

پیشگیری از عفونت‌های ویروسی: واکسیناسیون به موقع علیه بیماری‌هایی مانند آنفولانزا، سرخک، و اوریون می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ویروسی که می‌توانند باعث سکته گوش شوند، کمک کند.

کنترل بیماری‌های زمینه‌ای: کنترل بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون بالا، و بیماری‌های قلبی عروقی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سکته گوش کمک کند.

اجتناب از مصرف داروهای اوتوکسیک: برخی داروها مانند آسپرین با دوز بالا، برخی آنتی‌بیوتیک‌ها، و داروهای شیمی‌درمانی می‌توانند به گوش داخلی آسیب برسانند. در صورت نیاز به مصرف این داروها، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

اجتناب از قرار گرفتن در معرض صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به مدت طولانی می‌تواند به گوش داخلی آسیب برساند و خطر ابتلا به سکته گوش را افزایش دهد. در محیط‌های پر صدا از گوشی‌های محافظ شنوایی استفاده کنید.

ترک سیگار: سیگار کشیدن می‌تواند جریان خون به گوش داخلی را کاهش دهد و خطر ابتلا به سکته گوش را افزایش دهد.

رژیم غذایی سالم: رژیم غذایی سالم و متعادل می‌تواند به حفظ سلامت گوش داخلی کمک کند.

ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند به بهبود جریان خون در بدن و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی که می‌توانند باعث سکته گوش شوند، کمک کند.

معاینات دوره‌ای گوش: معاینات دوره‌ای گوش توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی می‌تواند به تشخیص و درمان به موقع مشکلات گوش و کاهش خطر ابتلا به سکته گوش کمک کند.