علائم آرتروز دست

علائم آرتروز دست + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

آرتروز دست نوعی بیماری مفصلی است که غضروف دست را درگیر می‌کند. غضروف بافتی لغزنده است که انتهای استخوان‌ها را در محل مفاصل می‌پوشاند و حرکت روان آنها را ممکن می‌سازد. در آرتروز دست، این غضروف به تدریج تخریب می‌شود و باعث می‌شود استخوان‌ها به هم ساییده شوند. این سایش می‌تواند منجر به درد، سفتی، تورم و کاهش دامنه حرکتی در دست‌ها شود. علائم آرتروز دست ممکن است به تدریج ظاهر شوند و با گذشت زمان بدتر شوند.

از جمله علائم شایع آرتروز دست می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

درد: درد در مفاصل انگشتان، به‌ویژه در هنگام حرکت یا لمس. این درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد و فقط در هنگام فعالیت‌های خاص احساس شود، اما با پیشرفت بیماری، درد می‌تواند شدیدتر و مداوم‌تر شود.

سفتی: احساس سفتی در مفاصل انگشتان، به‌ویژه در صبح یا پس از یک دوره استراحت. این سفتی ممکن است حرکت دادن انگشتان را دشوار کند و انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن یا غذا خوردن را با مشکل مواجه سازد.

تورم: تورم در مفاصل انگشتان که ممکن است با قرمزی و احساس گرما در ناحیه همراه باشد.

کاهش دامنه حرکتی: ناتوانی در خم کردن یا صاف کردن کامل انگشتان. این کاهش دامنه حرکتی می‌تواند انجام کارهای ظریف مانند نوشتن یا بستن دکمه را دشوار کند.

ایجاد برآمدگی‌های استخوانی: در برخی موارد، آرتروز دست می‌تواند باعث ایجاد برآمدگی‌های استخوانی در مفاصل انگشتان شود که به آنها گره‌های هبردن (در مفاصل میانی انگشتان) و گره‌های بوچارد (در مفاصل نزدیک به نوک انگشتان) گفته می‌شود.

صدا دادن مفاصل: احساس یا شنیدن صدای تق‌تق یا ساییدگی در هنگام حرکت دادن انگشتان.

آشنایی با آرتروز دست

آرتروز دست یک بیماری تخریبی مفاصل است که به طور عمده غضروف مفاصل دست و انگشتان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری می‌تواند هر مفصلی در دست را درگیر کند، اما بیشتر در مفاصل انگشت شست، مفاصل میانی انگشتان و مفاصل نزدیک به نوک انگشتان دیده می‌شود. آرتروز دست با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می‌کند و زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. اگرچه آرتروز دست یک بیماری پیشرونده است و درمانی قطعی برای آن وجود ندارد، اما با تشخیص زودهنگام و روش‌های درمانی مناسب می‌توان علائم را کنترل کرد و از پیشرفت بیماری جلوگیری نمود.

علت آرتروز دست

علت دقیق آرتروز دست هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عواملی که می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند عبارتند از:

سن: افزایش سن مهم‌ترین عامل خطر برای ابتلا به آرتروز دست است. با افزایش سن، غضروف مفاصل به تدریج فرسوده می‌شود و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد.

ژنتیک: سابقه خانوادگی آرتروز می‌تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

جنسیت: زنان بیشتر از مردان به آرتروز دست مبتلا می‌شوند.

آسیب‌های قبلی: آسیب‌های قبلی به دست یا انگشتان، مانند شکستگی یا دررفتگی، می‌تواند خطر ابتلا به آرتروز را در آن مفصل افزایش دهد.

چاقی: اضافه وزن و چاقی می‌تواند فشار بیشتری بر مفاصل دست وارد کند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.

فعالیت‌های تکراری: انجام فعالیت‌های تکراری که فشار زیادی بر مفاصل دست وارد می‌کنند، مانند تایپ کردن یا کار با ابزارهای دستی، می‌تواند در درازمدت به غضروف مفاصل آسیب برساند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد.

بیماری‌های زمینه‌ای: برخی بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت و بیماری‌های التهابی روده می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.

درمان آرتروز دست

هدف از درمان آرتروز دست، کاهش درد و سفتی، بهبود دامنه حرکتی و حفظ عملکرد دست است. روش‌های درمانی مختلفی برای آرتروز دست وجود دارد که بسته به شدت علائم و شرایط بیمار ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با یکدیگر استفاده شوند.

برخی از روش‌های درمانی رایج برای آرتروز دست عبارتند از:

داروها:

مسکن‌ها: مانند استامینوفن یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای کاهش درد و التهاب.

کورتیکواستروئیدها: تزریق کورتیکواستروئیدها به داخل مفصل می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs): این داروها در موارد آرتریت روماتوئید که نوعی بیماری خودایمنی است، استفاده می‌شوند.

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفاصل، بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد و سفتی کمک کند.

کاردرمانی: کاردرمانی می‌تواند به افراد مبتلا به آرتروز دست کمک کند تا با استفاده از ابزارهای کمکی و تکنیک‌های خاص، فعالیت‌های روزمره خود را راحت‌تر انجام دهند.

جراحی: در موارد شدید آرتروز دست که با روش‌های درمانی دیگر بهبود نمی‌یابد، ممکن است جراحی برای ترمیم یا تعویض مفصل آسیب‌دیده ضروری باشد.

عوارض آرتروز دست

آرتروز دست علاوه بر درد و ناراحتی، می‌تواند عوارض دیگری نیز به همراه داشته باشد، از جمله:

کاهش عملکرد دست: آرتروز دست می‌تواند انجام کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، نوشتن و کار با ابزارها را دشوار کند و بر کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد.

تغییر شکل دست: در موارد شدید آرتروز دست، تغییر شکل مفاصل و انگشتان ممکن است رخ دهد.

افسردگی و اضطراب: درد مزمن و محدودیت‌های ناشی از آرتروز دست می‌تواند منجر به افسردگی و اضطراب شود.

اختلالات خواب: درد و ناراحتی ناشی از آرتروز دست می‌تواند خواب را مختل کند.

درمان خانگی آرتروز دست

علاوه بر روش‌های درمانی پزشکی، برخی روش‌های خانگی نیز می‌توانند به کاهش علائم آرتروز دست کمک کنند:

استراحت: استراحت دادن به دست و اجتناب از فعالیت‌هایی که باعث درد می‌شوند.

گرما و سرما درمانی: استفاده از کمپرس گرم یا سرد برای کاهش درد و التهاب.

ورزش: انجام تمرینات ورزشی ملایم برای حفظ دامنه حرکتی و تقویت عضلات دست.

رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای سالم و مغذی و اجتناب از غذاهای فرآوری شده و چرب.

کنترل وزن: حفظ وزن مناسب برای کاهش فشار بر مفاصل.

استفاده از ابزارهای کمکی: استفاده از ابزارهای کمکی مانند درب بازکن‌های مخصوص، دستگیره‌های بزرگ‌تر و وسایل کمکی آشپزخانه برای انجام راحت‌تر کارهای روزمره.

تشخیص آرتروز دست

تشخیص آرتروز دست معمولاً با معاینه فیزیکی توسط پزشک و بررسی سابقه پزشکی بیمار آغاز می‌شود. پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص و بررسی شدت بیماری، از روش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی، سی‌تی اسکن یا ام‌آر‌آی استفاده کند.

راههای پیشگیری از آرتروز دست

اگرچه نمی‌توان به طور کامل از ابتلا به آرتروز دست جلوگیری کرد، اما با رعایت برخی نکات می‌توان خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد:

حفظ وزن مناسب: اضافه وزن و چاقی فشار بیشتری بر مفاصل وارد می‌کند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد.

ورزش منظم: ورزش منظم به حفظ سلامت مفاصل و تقویت عضلات اطراف آنها کمک می‌کند.

اجتناب از آسیب‌های دست: استفاده از تجهیزات محافظتی در هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی یا کاری که ممکن است به دست آسیب برساند.

رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین D برای حفظ سلامت استخوان‌ها.

کنترل بیماری‌های زمینه‌ای: کنترل بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت که می‌توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند.