علائم فلج مثانه

علائم فلج مثانه + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

فلج مثانه یا بی‌اختیاری ادرار، اختلالی است که در آن فرد کنترل ادرار خود را از دست می‌دهد. این عارضه می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله آسیب به اعصاب مثانه، آسیب به نخاع، بیماری‌های عصبی، عفونت‌ها، جراحی‌های لگن و مصرف برخی داروها رخ دهد. علائم فلج مثانه بسته به شدت و علت آن می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی از شایع‌ترین علائم عبارتند از:

تکرر ادرار: نیاز مکرر به دفع ادرار، حتی در مواقعی که مثانه پر نیست.

بی‌اختیاری ادرار: نشت ادرار به صورت غیرارادی، که می‌تواند به صورت قطره قطره یا به صورت ناگهانی و شدید باشد.

احتباس ادرار: ناتوانی در تخلیه کامل مثانه، که می‌تواند منجر به احساس پری و فشار در مثانه شود.

درد در ناحیه لگن یا مثانه: این درد می‌تواند به صورت مداوم یا متناوب باشد.

عفونت‌های مکرر مجاری ادراری: به دلیل عدم تخلیه کامل مثانه، احتمال عفونت افزایش می‌یابد.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان ضروری است.

آشنایی با فلج مثانه

فلج مثانه یا مثانه نوروژنیک به وضعیتی گفته می‌شود که در آن مثانه به دلیل آسیب به اعصاب کنترل کننده آن، قادر به عملکرد صحیح خود نیست. این آسیب می‌تواند در اثر عوامل مختلفی مانند بیماری‌های عصبی (مانند ام اس، پارکینسون، سکته مغزی)، آسیب به نخاع، دیابت، جراحی‌های لگن و عفونت‌ها ایجاد شود. در حالت طبیعی، مغز سیگنال‌هایی را به مثانه ارسال می‌کند تا عضلات آن منقبض شده و ادرار را تخلیه کنند. اما در فلج مثانه، این سیگنال‌ها به درستی منتقل نمی‌شوند و در نتیجه، مثانه قادر به انقباض و تخلیه کامل ادرار نیست. این وضعیت می‌تواند منجر به علائمی مانند بی‌اختیاری ادرار، تکرر ادرار، احتباس ادرار و عفونت‌های مکرر مجاری ادراری شود. فلج مثانه می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد، اما با تشخیص و درمان مناسب می‌توان علائم را کنترل کرده و از عوارض جدی جلوگیری نمود.

علت فلج مثانه

فلج مثانه یا مثانه نوروژنیک به دلیل اختلال در عملکرد اعصابی که مثانه و عضلات اسفنکتر را کنترل می‌کنند، رخ می‌دهد. این اعصاب مسئول ارسال سیگنال‌های عصبی بین مغز و مثانه هستند و به مثانه فرمان می‌دهند که چه زمانی منقبض یا شل شود. آسیب به این اعصاب می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله:

بیماری‌های عصبی: مانند سکته مغزی، ام اس، پارکینسون، آسیب نخاعی، اسپینا بیفیدا

دیابت: دیابت می‌تواند به اعصاب بدن، از جمله اعصاب کنترل کننده مثانه، آسیب برساند.

جراحی‌های لگن: جراحی در ناحیه لگن می‌تواند به اعصاب مثانه آسیب برساند.

عفونت‌ها: عفونت‌های شدید لگن یا مثانه می‌تواند به اعصاب آسیب برساند.

مصرف برخی داروها: برخی داروها می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند که بر عملکرد مثانه تأثیر می‌گذارند.

زایمان: زایمان‌های سخت و طولانی مدت می‌توانند به اعصاب مثانه آسیب برسانند.

تومورها: تومورهای نخاع یا مغز می‌توانند به اعصاب کنترل کننده مثانه فشار وارد کنند.

شناسایی علت فلج مثانه برای تعیین روش درمان مناسب بسیار مهم است.

درمان فلج مثانه

درمان فلج مثانه به شدت علائم، علت زمینه‌ای و وضعیت کلی بیمار بستگی دارد. هدف از درمان، بهبود کنترل مثانه، کاهش علائم و پیشگیری از عوارض است. برخی از روش‌های درمانی عبارتند از:

داروها: داروهای مختلفی برای درمان فلج مثانه استفاده می‌شوند، از جمله داروهای آنتی کولینرژیک برای کاهش فعالیت مثانه، داروهای آلفا بلوکر برای شل کردن عضلات مثانه، و داروهای ضد افسردگی برای کاهش درد.

فیزیوتراپی: تمرینات کف لگن و بیوفیدبک می‌توانند به تقویت عضلات کنترل کننده مثانه کمک کنند.

تحریک الکتریکی: تحریک الکتریکی عصب ساکرال (SNS) می‌تواند به بهبود عملکرد مثانه در برخی افراد کمک کند.

سوندگذاری: در مواردی که تخلیه مثانه به طور کامل انجام نمی‌شود، ممکن است از سوند برای تخلیه ادرار استفاده شود.

جراحی: در برخی موارد، جراحی برای افزایش ظرفیت مثانه یا ایجاد مسیر جدید برای خروج ادرار ممکن است لازم باشد.

تغییر در سبک زندگی: مصرف مایعات کافی، اجتناب از کافئین و الکل، و آموزش مثانه (مانند رفتن به دستشویی در فواصل زمانی منظم) می‌توانند به بهبود علائم کمک کنند.

عوارض فلج مثانه

فلج مثانه در صورت عدم درمان مناسب می‌تواند منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

عفونت‌های مکرر مجاری ادراری: عدم تخلیه کامل مثانه می‌تواند باعث رشد باکتری‌ها و ایجاد عفونت شود.

آسیب به کلیه‌ها: عفونت‌های مکرر یا احتباس ادرار می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند.

سنگ کلیه: احتباس ادرار می‌تواند منجر به تشکیل سنگ کلیه شود.

بی‌اختیاری مدفوع: در برخی موارد، فلج مثانه می‌تواند با بی‌اختیاری مدفوع همراه باشد.

اختلال در عملکرد جنسی: فلج مثانه می‌تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.

کاهش کیفیت زندگی: علائم فلج مثانه می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد.

درمان خانگی فلج مثانه

اگرچه درمان‌های خانگی نمی‌توانند جایگزین درمان‌های پزشکی شوند، اما می‌توانند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به فلج مثانه کمک کنند. برخی از روش‌های خانگی عبارتند از:

تمرینات کف لگن: تمرینات کگل می‌توانند به تقویت عضلات کف لگن و بهبود کنترل مثانه کمک کنند.

آموزش مثانه: رفتن به دستشویی در فواصل زمانی منظم، حتی اگر احساس نیاز به ادرار ندارید، می‌تواند به آموزش مثانه و کاهش بی‌اختیاری ادرار کمک کند.

تغییر در رژیم غذایی: مصرف مایعات کافی، اجتناب از کافئین و الکل، و محدود کردن مصرف غذاهای محرک مثانه (مانند غذاهای تند و اسیدی) می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.

استفاده از پدهای بهداشتی: استفاده از پدهای بهداشتی می‌تواند به جذب ادرار و جلوگیری از خیس شدن لباس‌ها کمک کند.

طب سوزنی: طب سوزنی می‌تواند به کاهش علائم فلج مثانه در برخی افراد کمک کند.

تشخیص فلج مثانه

تشخیص فلج مثانه با بررسی سوابق پزشکی بیمار، معاینه فیزیکی و انجام آزمایشات مختلف انجام می‌شود. برخی از آزمایشات مورد استفاده عبارتند از:

آزمایش ادرار: برای بررسی وجود عفونت یا سایر مشکلات در ادرار.

کشت ادرار: برای شناسایی نوع باکتری‌های موجود در ادرار در صورت وجود عفونت.

آزمایش خون: برای بررسی عملکرد کلیه‌ها و سایر اندام‌ها.

مطالعات اورودینامیک: برای ارزیابی عملکرد مثانه و اسفنکتر.

سیستوسکوپی: برای مشاهده داخل مثانه با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر.

تصویربرداری: مانند سونوگرافی، سی تی اسکن یا ام آر آی برای بررسی ساختار مثانه و مجاری ادراری.

راههای پیشگیری از فلج مثانه

اگرچه نمی‌توان از همه موارد فلج مثانه جلوگیری کرد، اما با رعایت برخی نکات می‌توان خطر ابتلا به این عارضه را کاهش داد:

کنترل بیماری‌های زمینه‌ای: کنترل بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون بالا می‌تواند به حفظ سلامت اعصاب و پیشگیری از فلج مثانه کمک کند.

رعایت بهداشت: رعایت بهداشت ناحیه تناسلی می‌تواند به پیشگیری از عفونت‌های مجاری ادراری کمک کند.

مصرف مایعات کافی: نوشیدن آب کافی می‌تواند به حفظ سلامت مثانه و پیشگیری از عفونت کمک کند.

اجتناب از یبوست: یبوست می‌تواند به مثانه فشار وارد کند و خطر ابتلا به فلج مثانه را افزایش دهد.