علائم سرخک

علائم سرخک + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

سرخک یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که با علائم مشخصی همراه است. این علائم معمولاً حدود ۱۰ تا ۱۴ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند. تب بالا، سرفه خشک، آبریزش بینی، گلودرد و التهاب چشم‌ها (قرمزی و اشک ریزش) از جمله اولین نشانه‌های سرخک هستند. بعد از چند روز، لکه‌های کوچک سفید رنگ با مرکز آبی-سفید در داخل دهان، روی لایه داخلی گونه‌ها ظاهر می‌شوند که به آنها لکه‌های کوپلیک می‌گویند. نشانه بارز سرخک، بثورات پوستی قرمز رنگ است که از لکه‌های بزرگ و مسطح تشکیل شده و اغلب روی یکدیگر می‌افتند. این بثورات معمولاً از پشت گوش‌ها شروع شده و به صورت و گردن و سپس به سایر قسمت‌های بدن منتشر می‌شود.

آشنایی با سرخک

سرخک یک بیماری عفونی حاد تنفسی است که توسط ویروس سرخک ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار مسری است و از طریق قطرات تنفسی فرد آلوده هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن منتقل می‌شود. ویروس سرخک می‌تواند تا دو ساعت در هوا یا روی سطوح زنده بماند. سرخک در تمام سنین ممکن است رخ دهد، اما کودکان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض خطر ابتلا به علائم شدید و عوارض هستند. واکسیناسیون موثرترین راه پیشگیری از سرخک است.

علت سرخک

عامل ایجاد کننده سرخک، ویروسی از خانواده پارامیکسوویریده است. این ویروس از طریق ترشحات تنفسی فرد آلوده (مانند بزاق، مخاط بینی) به دیگران منتقل می‌شود. هنگامی که فرد آلوده سرفه یا عطسه می‌کند، قطرات ریز حاوی ویروس در هوا پخش شده و افراد سالم با تنفس این قطرات یا تماس با سطوح آلوده به ویروس، به سرخک مبتلا می‌شوند.

درمان سرخک

هیچ درمان خاصی برای سرخک وجود ندارد. درمان عمدتاً حمایتی است و با هدف کاهش علائم و پیشگیری از عوارض انجام می‌شود. استراحت کافی، نوشیدن مایعات فراوان و استفاده از داروهای تب‌بر مانند استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش تب و درد توصیه می‌شود. در صورت بروز عوارض مانند عفونت گوش یا ذات‌الریه، درمان مناسب با آنتی‌بیوتیک توسط پزشک تجویز می‌شود.

عوارض سرخک

اگرچه اکثر افراد مبتلا به سرخک بهبود کامل پیدا می‌کنند، اما این بیماری می‌تواند عوارض جدی به دنبال داشته باشد. از جمله عوارض شایع سرخک می‌توان به عفونت گوش، اسهال، ذات‌الریه، انسفالیت (التهاب مغز) و کروپ (التهاب حنجره و نای) اشاره کرد. عوارض سرخک در کودکان کمتر از ۵ سال و بزرگسالان بالای ۲۰ سال شایع‌تر است.

درمان خانگی سرخک

در کنار درمان‌های پزشکی، برخی روش‌های خانگی نیز می‌توانند به کاهش علائم سرخک و تسریع بهبودی کمک کنند. استراحت کافی در یک اتاق با نور مناسب، نوشیدن مایعات فراوان مانند آب، آبمیوه و سوپ برای جبران مایعات از دست رفته بدن، استفاده از دستگاه بخور برای مرطوب نگه داشتن هوا و کمک به تسکین سرفه و گلودرد، غرغره کردن با آب نمک ولرم برای تسکین گلودرد و کمپرس سرد برای کاهش تب از جمله این روش‌ها هستند.

تشخیص سرخک

تشخیص سرخک معمولاً بر اساس علائم بالینی مانند تب، سرفه، آبریزش بینی و بثورات پوستی مشخصه انجام می‌شود. پزشک ممکن است برای تایید تشخیص، آزمایش خون برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های علیه ویروس سرخک را تجویز کند. همچنین ممکن است نمونه‌ای از ترشحات بینی یا گلو برای کشت ویروس گرفته شود.

راههای پیشگیری از سرخک

واکسیناسیون موثرترین راه پیشگیری از سرخک است. واکسن سرخک معمولاً به صورت ترکیبی با واکسن اوریون و سرخجه (MMR) تزریق می‌شود. دو دوز از این واکسن برای ایمنی کامل در برابر سرخک لازم است. دوز اول معمولاً در سن ۱۲ ماهگی و دوز دوم در سن ۴ تا ۶ سالگی تزریق می‌شود. علاوه بر واکسیناسیون، رعایت بهداشت فردی مانند شستن مکرر دست‌ها با آب و صابون، پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه یا عطسه و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار نیز در پیشگیری از انتشار سرخک موثر است.