علائم اوتیت

علائم اوتیت + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

اوتیت یا التهاب گوش، می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد که شدت و نوع آن به محل عفونت (گوش خارجی، میانی یا داخلی) و سن فرد بستگی دارد.

علائم اوتیت گوش خارجی: درد شدید در گوش خارجی که با کشیدن لاله گوش یا فشار دادن برآمدگی کوچک جلوی سوراخ گوش بدتر می‌شود، خارش، ترشح چرک یا مایع از گوش، کاهش شنوایی، احساس پری در گوش، تورم و قرمزی لاله گوش و گاهی تب.

علائم اوتیت گوش میانی: درد گوش (به خصوص در کودکان)، تب، کاهش شنوایی، احساس پری در گوش، ترشح چرک یا مایع از گوش (معمولاً پس از چند روز از شروع درد)، بی‌قراری و گریه (به خصوص در کودکان)، مشکلات خواب، اسهال و استفراغ (به خصوص در کودکان)، و از دست دادن اشتها.

علائم اوتیت گوش داخلی: سرگیجه، تهوع و استفراغ، وزوز گوش، کاهش شنوایی، و از دست دادن تعادل.

آشنایی با اوتیت

اوتیت به التهاب گوش گفته می‌شود که معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا ویروسی ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند هر سه بخش گوش خارجی، میانی و داخلی را درگیر کند.

اوتیت گوش خارجی: التهاب کانال گوش خارجی است که معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا قارچی بعد از شنا یا آسیب به پوست کانال گوش اتفاق می‌افتد. این نوع اوتیت “گوش شناگر” نیز نامیده می‌شود.

اوتیت گوش میانی: التهاب گوش میانی است که معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا ویروسی از طریق شیپور استاش (لوله باریکی که گوش میانی را به پشت بینی وصل می‌کند) اتفاق می‌افتد. این نوع اوتیت در کودکان شایع‌تر است.

اوتیت گوش داخلی: التهاب گوش داخلی است که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی اتفاق می‌افتد و “لابیرنتیت” نیز نامیده می‌شود.

علت اوتیت

همانطور که گفته شد، اوتیت می‌تواند علل مختلفی داشته باشد که شایع‌ترین آنها عفونت است.

عفونت باکتریایی: باکتری‌هایی مانند استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفولانزا می‌توانند باعث اوتیت میانی شوند.

عفونت ویروسی: ویروس‌هایی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا می‌توانند باعث اوتیت میانی و داخلی شوند.

عوامل دیگر: علاوه بر عفونت، عوامل دیگری نیز می‌توانند در ایجاد اوتیت نقش داشته باشند، از جمله:

آلرژی: آلرژی می‌تواند باعث التهاب و تورم در شیپور استاش شود و زمینه را برای عفونت فراهم کند.

سرماخوردگی: سرماخوردگی می‌تواند باعث التهاب شیپور استاش و انسداد آن شود.

سینوزیت: سینوزیت می‌تواند باعث التهاب و عفونت در شیپور استاش شود.

تجمع مایع در گوش میانی: تجمع مایع در گوش میانی می‌تواند زمینه را برای رشد باکتری‌ها فراهم کند.

آسیب به پوست کانال گوش: آسیب به پوست کانال گوش می‌تواند زمینه را برای عفونت فراهم کند.

ورود آب به گوش: ورود آب به گوش می‌تواند زمینه را برای عفونت فراهم کند.

استفاده از گوش پاک کن: استفاده از گوش پاک کن می‌تواند باعث آسیب به پوست کانال گوش و فشار دادن جرم گوش به داخل شود.

سیگار کشیدن: سیگار کشیدن می‌تواند باعث تحریک شیپور استاش و افزایش خطر عفونت شود.

درمان اوتیت

درمان اوتیت به نوع و شدت آن بستگی دارد.

درمان اوتیت گوش خارجی: معمولاً شامل تمیز کردن گوش توسط پزشک و استفاده از قطره گوش آنتی بیوتیک یا ضد قارچ است.

درمان اوتیت گوش میانی: در بیشتر موارد، اوتیت گوش میانی بدون نیاز به درمان خود به خود بهبود می‌یابد. در صورت نیاز، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک، قطره گوش برای کاهش درد، و داروهای ضد احتقان تجویز کند.

درمان اوتیت گوش داخلی: معمولاً شامل استراحت، نوشیدن مایعات فراوان، و استفاده از داروهای ضد تهوع و سرگیجه است. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد ویروس یا کورتیکواستروئید تجویز کند.

عوارض اوتیت

در بیشتر موارد، اوتیت بدون عارضه بهبود می‌یابد. اما در برخی موارد، ممکن است عوارضی مانند موارد زیر ایجاد شود:

کاهش شنوایی: اوتیت میانی می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت یا دائم شود.

پاره شدن پرده گوش: اوتیت میانی می‌تواند باعث پاره شدن پرده گوش شود.

ماستوئیدیت: ماستوئیدیت عفونت استخوان ماستوئید (استخوان پشت گوش) است که می‌تواند در اثر اوتیت میانی ایجاد شود.

مننژیت: مننژیت التهاب پرده‌های مغز و نخاع است که می‌تواند در اثر اوتیت میانی ایجاد شود.

آبسه مغز: آبسه مغز تجمع چرک در مغز است که می‌تواند در اثر اوتیت میانی ایجاد شود.

درمان خانگی اوتیت

برخی از روش‌های خانگی می‌توانند به تسکین علائم اوتیت کمک کنند، اما نباید جایگزین درمان پزشکی شوند:

کمپرس گرم: قرار دادن یک حوله گرم روی گوش می‌تواند به کاهش درد کمک کند.

استراحت: استراحت کافی می‌تواند به بهبود اوتیت کمک کند.

نوشیدن مایعات فراوان: نوشیدن مایعات فراوان می‌تواند به رقیق شدن مخاط و تخلیه آن از شیپور استاش کمک کند.

استفاده از بخور: استفاده از بخور می‌تواند به مرطوب کردن مجاری هوایی و تخلیه مخاط کمک کند.

بالا نگه داشتن سر: بالا نگه داشتن سر هنگام خواب می‌تواند به تخلیه مخاط از شیپور استاش کمک کند.

غرغره کردن با آب نمک: غرغره کردن با آب نمک می‌تواند به کاهش التهاب گلو و شیپور استاش کمک کند.

مصرف مسکن‌های بدون نسخه: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و تب کمک کنند.

توجه: قبل از استفاده از هر گونه درمان خانگی، با پزشک خود مشورت کنید.

تشخیص اوتیت

پزشک معمولاً می‌تواند اوتیت را با معاینه فیزیکی گوش و بررسی علائم تشخیص دهد. در برخی موارد، ممکن است از تست‌های تشخیصی مانند اتوسکوپی (معاینه گوش با استفاده از یک وسیله نورانی) یا تیمپانومتری (اندازه‌گیری حرکت پرده گوش) استفاده شود.

راههای پیشگیری از اوتیت

پیشگیری از اوتیت، به خصوص در کودکان که بیشتر در معرض این بیماری هستند، اهمیت زیادی دارد. در اینجا به برخی از مهم‌ترین راه‌های پیشگیری از اوتیت اشاره می‌کنیم:

واکسیناسیون: واکسیناسیون کودکان علیه بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون، و آنفولانزا می‌تواند به کاهش خطر اوتیت میانی کمک کند، زیرا این بیماری‌ها می‌توانند باعث التهاب و عفونت در شیپور استاش شوند.

شستن دست‌ها: شستن مرتب دست‌ها با آب و صابون، به خصوص قبل از غذا خوردن و بعد از استفاده از سرویس بهداشتی، می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس‌ها و باکتری‌هایی که باعث اوتیت می‌شوند، کمک کند.

عدم استفاده از گوش پاک کن: استفاده از گوش پاک کن می‌تواند باعث آسیب به پوست کانال گوش و فشار دادن جرم گوش به داخل شود و زمینه را برای عفونت فراهم کند. جرم گوش به طور طبیعی کانال گوش را تمیز می‌کند و نیازی به تمیز کردن اضافی ندارد.

خشک کردن گوش‌ها بعد از شنا یا حمام: ورود آب به گوش می‌تواند زمینه را برای عفونت فراهم کند. بعد از شنا یا حمام، گوش‌ها را با یک حوله نرم خشک کنید. می‌توانید سر خود را به یک طرف خم کنید تا آب از گوش خارج شود.

اجتناب از قرار گرفتن در معرض دود سیگار: دود سیگار می‌تواند باعث تحریک شیپور استاش و افزایش خطر عفونت شود. از قرار گرفتن در معرض دود سیگار خودداری کنید و اجازه ندهید دیگران در نزدیکی شما سیگار بکشند.

شیردهی: شیر مادر حاوی آنتی بادی‌هایی است که می‌تواند به محافظت کودکان در برابر عفونت‌های گوش کمک کند. در صورت امکان، به کودک خود شیر مادر بدهید.

کنترل آلرژی: آلرژی می‌تواند باعث التهاب و تورم در شیپور استاش شود و زمینه را برای عفونت فراهم کند. در صورت داشتن آلرژی، آن را تحت کنترل داشته باشید.

درمان سریع سرماخوردگی و سینوزیت: سرماخوردگی و سینوزیت می‌توانند باعث التهاب شیپور استاش و انسداد آن شوند. در صورت ابتلا به سرماخوردگی یا سینوزیت، آن را سریعاً درمان کنید.

اجتناب از تغذیه کودک با بطری در حالت دراز کشیده: تغذیه کودک با بطری در حالت دراز کشیده می‌تواند باعث ورود شیر به شیپور استاش و افزایش خطر عفونت شود. کودک را در حالت نشسته یا ایستاده تغذیه کنید.

استفاده از پستانک به مدت کوتاه: استفاده طولانی مدت از پستانک می‌تواند باعث تغییر شکل شیپور استاش و افزایش خطر عفونت شود. استفاده از پستانک را به مدت کوتاه محدود کنید.

مراقبت از کودکان در مهد کودک: کودکانی که در مهد کودک هستند بیشتر در معرض عفونت‌های گوش هستند. در انتخاب مهد کودک دقت کنید و مطمئن شوید که مهد کودک از بهداشت خوبی برخوردار است.

با رعایت این نکات می‌توانید خطر ابتلا به اوتیت را در خود و فرزندانتان کاهش دهید.