علائم عفونت‌های دستگاه ادراری

علائم عفونت‌های دستگاه ادراری + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

عفونت‌های دستگاه ادراری (UTI) می‌توانند در هر قسمتی از دستگاه ادراری، شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجرای ادرار، رخ دهند. علائم این عفونت‌ها بسته به محل عفونت و شدت آن متفاوت است. برخی از علائم شایع عفونت‌های دستگاه ادراری عبارتند از:

سوزش ادرار: احساس سوزش یا درد هنگام ادرار کردن یکی از شایع‌ترین علائم عفونت‌های دستگاه ادراری است.

تکرر ادرار: نیاز مکرر به ادرار کردن، حتی اگر مقدار ادرار کم باشد.

فوریت ادرار: احساس نیاز فوری و ناگهانی به ادرار کردن.

ادرار کدر یا بدبو: ادرار ممکن است کدر، تیره یا خونی به نظر برسد و بوی نامطبوعی داشته باشد.

درد لگن: درد یا فشار در ناحیه لگن، به خصوص در زنان.

تب و لرز: در برخی موارد، عفونت‌های دستگاه ادراری می‌توانند باعث تب، لرز و احساس ناخوشی عمومی شوند.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص اگر با هم رخ دهند، مراجعه به پزشک ضروری است.

آشنایی با عفونت‌های دستگاه ادراری

عفونت‌های دستگاه ادراری زمانی رخ می‌دهند که باکتری‌ها، معمولاً از طریق مجرای ادرار، وارد دستگاه ادراری شده و در آنجا تکثیر می‌شوند. این عفونت‌ها در زنان شایع‌تر از مردان هستند، زیرا مجرای ادرار زنان کوتاه‌تر است و به مقعد نزدیک‌تر است. عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری را افزایش دهند عبارتند از:

فعالیت جنسی: رابطه جنسی می‌تواند باکتری‌ها را به مجرای ادرار منتقل کند.

استفاده از دیافراگم یا اسپرم‌کش‌ها: این روش‌های پیشگیری از بارداری می‌توانند رشد باکتری‌ها را در اطراف مجرای ادرار افزایش دهند.

یبوست: یبوست می‌تواند فشار بر مثانه را افزایش داده و تخلیه کامل آن را دشوار کند.

دیابت: دیابت می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و خطر ابتلا به عفونت‌ها را افزایش دهد.

سنگ کلیه: سنگ کلیه می‌تواند جریان ادرار را مسدود کرده و باعث تجمع باکتری‌ها شود.

بزرگی پروستات: در مردان، بزرگی پروستات می‌تواند جریان ادرار را مسدود کرده و خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری را افزایش دهد.

علت عفونت‌های دستگاه ادراری

علت اصلی عفونت‌های دستگاه ادراری، ورود باکتری‌ها به دستگاه ادراری است. باکتری Escherichia coli (E. coli) که به طور معمول در روده یافت می‌شود، شایع‌ترین علت عفونت‌های دستگاه ادراری است. باکتری‌های دیگری که می‌توانند باعث عفونت‌های دستگاه ادراری شوند عبارتند از:

کلبسیلا پنومونیه

پروتئوس میرابیلیس

استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس

انتروکوکوس فکالیس

این باکتری‌ها می‌توانند از طریق مقعد به مجرای ادرار منتقل شوند، به خصوص در زنان. عوامل دیگری که می‌توانند خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری را افزایش دهند عبارتند از:

ضعف سیستم ایمنی

سابقه عفونت‌های دستگاه ادراری

استفاده از سوند ادراری

بی‌اختیاری ادرار

بارداری

یائسگی

درمان عفونت‌های دستگاه ادراری

درمان اصلی عفونت‌های دستگاه ادراری، آنتی‌بیوتیک است. نوع آنتی‌بیوتیک تجویز شده به نوع باکتری عامل عفونت و شدت عفونت بستگی دارد. معمولاً دوره درمان آنتی‌بیوتیکی برای عفونت‌های دستگاه ادراری بدون عارضه ۳ تا ۷ روز است. در موارد عفونت‌های شدیدتر یا عوارض، ممکن است دوره درمان طولانی‌تر باشد. علاوه بر آنتی‌بیوتیک، نوشیدن مقدار زیادی مایعات برای رقیق کردن ادرار و کمک به دفع باکتری‌ها نیز توصیه می‌شود. در برخی موارد، ممکن است داروهای مسکن برای تسکین درد نیز تجویز شود.

عوارض عفونت‌های دستگاه ادراری

در بیشتر موارد، عفونت‌های دستگاه ادراری بدون عارضه به خوبی به درمان پاسخ می‌دهند و عوارضی ایجاد نمی‌کنند. اما در صورت عدم درمان یا درمان ناقص، عفونت می‌تواند به کلیه‌ها گسترش یافته و باعث پیلونفریت (عفونت کلیه) شود. پیلونفریت یک عفونت جدی است که می‌تواند باعث آسیب دائمی به کلیه‌ها شود. علائم پیلونفریت شامل تب بالا، لرز، درد پهلو، تهوع و استفراغ است. در موارد نادر، عفونت‌های دستگاه ادراری می‌توانند وارد جریان خون شده و باعث سپسیس (عفونت خون) شوند که یک وضعیت تهدید کننده زندگی است.

درمان خانگی عفونت‌های دستگاه ادراری

در کنار درمان دارویی، برخی از روش‌های خانگی می‌توانند به تسکین علائم عفونت‌های دستگاه ادراری و پیشگیری از عود آنها کمک کنند:

نوشیدن مقدار زیادی مایعات: نوشیدن آب، آبمیوه و سایر مایعات به رقیق کردن ادرار و دفع باکتری‌ها کمک می‌کند.

اجتناب از نوشیدنی‌های محرک: کافئین و الکل می‌توانند مثانه را تحریک کنند و علائم را بدتر کنند.

استفاده از کمپرس گرم: قرار دادن کمپرس گرم روی شکم یا کمر می‌تواند به تسکین درد لگن کمک کند.

مصرف کرن بری: کرن بری حاوی موادی است که می‌تواند از چسبیدن باکتری‌ها به دیواره مجرای ادرار جلوگیری کند. می‌توانید کرن بری تازه، آب کرن بری یا مکمل‌های کرن بری مصرف کنید.

رعایت بهداشت: شستن ناحیه تناسلی با آب و صابون ملایم و خشک کردن کامل آن بعد از هر بار ادرار یا اجابت مزاج می‌تواند به پیشگیری از عفونت‌های دستگاه ادراری کمک کند.

تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری

تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری معمولاً بر اساس علائم و معاینه فیزیکی انجام می‌شود. برای تأیید تشخیص، ممکن است پزشک آزمایش ادرار تجویز کند. آزمایش ادرار می‌تواند وجود باکتری، گلبول‌های سفید و خون در ادرار را نشان دهد. در برخی موارد، ممکن است کشت ادرار برای شناسایی نوع باکتری عامل عفونت و تعیین آنتی‌بیوتیک مناسب انجام شود.

راههای پیشگیری از عفونت‌های دستگاه ادراری

با رعایت برخی نکات ساده می‌توان خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری را کاهش داد:

نوشیدن مقدار زیادی مایعات: هدف این است که روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشید.

ادرار کردن به محض احساس نیاز: نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی می‌تواند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

ادرار کردن بعد از رابطه جنسی: این کار به دفع باکتری‌هایی که ممکن است در طول رابطه جنسی وارد مجرای ادرار شده باشند کمک می‌کند.

رعایت بهداشت: ناحیه تناسلی را همیشه تمیز و خشک نگه دارید.

پاک کردن از جلو به عقب بعد از اجابت مزاج: این کار به جلوگیری از ورود باکتری‌ها از مقعد به مجرای ادرار کمک می‌کند.

اجتناب از استفاده از دوش واژینال: دوش واژینال می‌تواند تعادل طبیعی باکتری‌های مفید در واژن را برهم بزند و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.

پوشیدن لباس زیر نخی و گشاد: لباس زیر تنگ و ساخته شده از الیاف مصنوعی می‌تواند رطوبت را در ناحیه تناسلی حفظ کرده و رشد باکتری‌ها را افزایش دهد.

مصرف کرن بری: کرن بری می‌تواند به پیشگیری از چسبیدن باکتری‌ها به دیواره مجرای ادرار کمک کند.