علائم بیماری گال

علائم بیماری گال + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

بیماری گال با خارش شدید پوست، به خصوص در شب، شناخته می‌شود. این خارش به دلیل واکنش آلرژیک بدن به کنه گال، مدفوع و تخم‌های آن ایجاد می‌شود. علاوه بر خارش، بثورات پوستی قرمز رنگ و جوش‌های کوچک نیز از علائم شایع گال هستند. این بثورات معمولاً در نواحی چین‌دار پوست مانند بین انگشتان دست، مچ دست، آرنج، زیر بغل، کشاله ران و باسن دیده می‌شوند. در نوزادان و کودکان، بثورات ممکن است در کف دست، کف پا و پوست سر نیز ظاهر شود. در برخی موارد، ممکن است خطوط خاکستری یا سفید رنگ نازکی روی پوست مشاهده شود که در واقع مسیر حرکت کنه گال در زیر پوست هستند. این خطوط به عنوان “تونل‌های گال” شناخته می‌شوند. در صورت عدم درمان، خارش شدید می‌تواند منجر به زخم و عفونت‌های ثانویه پوستی شود.

آشنایی با بیماری گال

گال یک بیماری پوستی مسری است که توسط کنه کوچکی به نام Sarcoptes scabiei ایجاد می‌شود. این کنه با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست و با نفوذ به لایه‌های بالایی پوست، باعث ایجاد خارش و بثورات پوستی می‌شود. گال از طریق تماس نزدیک پوست با پوست یا استفاده از وسایل مشترک مانند لباس، حوله و رختخواب با فرد آلوده منتقل می‌شود. این بیماری در سراسر جهان شایع است و می‌تواند افراد در هر سنی را مبتلا کند، اما در محیط‌های شلوغ و با بهداشت پایین، شیوع بیشتری دارد.

علل بیماری گال

تنها علت بیماری گال، آلودگی به کنه گال (Sarcoptes scabiei) است. این کنه میکروسکوپی با حفر تونل در لایه خارجی پوست و تخم گذاری در آن، باعث ایجاد خارش و التهاب می‌شود. انتقال گال معمولاً از طریق تماس مستقیم و طولانی مدت پوست با پوست با فرد آلوده رخ می‌دهد. همچنین، استفاده از وسایل مشترک مانند لباس، حوله، رختخواب و مبلمان با فرد مبتلا به گال می‌تواند باعث انتقال این بیماری شود.

درمان بیماری گال

درمان گال معمولاً شامل استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های موضعی تجویز شده توسط پزشک است. این کرم‌ها حاوی موادی هستند که کنه‌های گال و تخم‌های آنها را از بین می‌برند. پرمترین، کروتامیتون و ایفرمکتین از جمله داروهای رایج برای درمان گال هستند. معمولاً لازم است تمام اعضای خانواده یا افرادی که تماس نزدیک با فرد آلوده داشته‌اند، همزمان تحت درمان قرار گیرند تا از شیوع مجدد بیماری جلوگیری شود. علاوه بر کرم‌های موضعی، پزشک ممکن است داروهای خوراکی مانند ایفرمکتین را نیز برای موارد شدید گال تجویز کند. همچنین، شستشوی تمام لباس‌ها، حوله‌ها و رختخواب‌ها با آب داغ و خشک کردن آنها در دمای بالا می‌تواند به از بین بردن کنه‌های گال کمک کند.

عوارض بیماری گال

خارش شدید ناشی از گال می‌تواند منجر به خراشیدن مداوم پوست شود که این امر می‌تواند باعث ایجاد زخم، عفونت‌های باکتریایی ثانویه و ایجاد ضایعات پوستی شود. در موارد نادر، گال می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تری مانند عفونت‌های کلیوی و بیماری قلبی روماتیسمی شود. همچنین، گال می‌تواند باعث ایجاد مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات خواب شود.

درمان خانگی بیماری گال

اگرچه درمان‌های خانگی به تنهایی نمی‌توانند گال را به طور کامل از بین ببرند، اما می‌توانند به تسکین خارش و کاهش التهاب کمک کنند. برخی از درمان‌های خانگی برای گال عبارتند از:

استفاده از روغن درخت چای: روغن درخت چای دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی است و می‌تواند به کاهش خارش و التهاب ناشی از گال کمک کند.

استفاده از آلوئه ورا: ژل آلوئه ورا می‌تواند به تسکین خارش و التهاب پوست کمک کند.

حمام با جو دوسر: جو دوسر دارای خواص ضد التهابی است و می‌تواند به تسکین خارش پوست کمک کند.

استفاده از سرکه سیب: سرکه سیب دارای خواص ضد باکتریایی است و می‌تواند به کاهش عفونت‌های ثانویه ناشی از گال کمک کند.

توجه: قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی، با پزشک خود مشورت کنید.

تشخیص بیماری گال

تشخیص گال معمولاً با معاینه فیزیکی و بررسی علائم توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک ممکن است با استفاده از یک میکروسکوپ، نمونه‌ای از پوست را برای یافتن کنه گال یا تخم‌های آن بررسی کند. همچنین، پزشک ممکن است از تست جوهر برای تشخیص تونل‌های گال استفاده کند.

راههای پیشگیری از بیماری گال

رعایت بهداشت فردی: شستشوی منظم دست‌ها با آب و صابون، به خصوص پس از تماس با فرد آلوده یا وسایل مشترک.

اجتناب از تماس با فرد آلوده: در صورت تماس با فرد مبتلا به گال، از تماس نزدیک پوست با پوست خودداری کنید.

شستشوی لباس‌ها و رختخواب‌ها: لباس‌ها، حوله‌ها و رختخواب‌های فرد مبتلا به گال را با آب داغ بشویید و در دمای بالا خشک کنید.

عدم استفاده از وسایل مشترک: از وسایل مشترک مانند لباس، حوله، رختخواب و مبلمان با فرد مبتلا به گال استفاده نکنید.

اطلاع رسانی به اطرافیان: در صورت ابتلا به گال، به اطرافیان خود اطلاع دهید تا اقدامات لازم برای پیشگیری از ابتلا به بیماری را انجام دهند.