علائم افتادگی روده

علائم افتادگی روده + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

افتادگی روده یا پرولاپس رکتوم به وضعیتی گفته می‌شود که بخشی از روده بزرگ (راست روده) از مقعد بیرون می‌زند. این وضعیت می‌تواند درجات مختلفی داشته باشد و از خفیف تا شدید متغیر باشد. برخی از علائم شایع افتادگی روده عبارتند از:

بیرون زدگی توده از مقعد: در مراحل اولیه، ممکن است این توده فقط هنگام دفع مدفوع ظاهر شود و سپس به داخل برگردد. اما با پیشرفت بیماری، توده ممکن است به طور مداوم بیرون بماند.

خونریزی رکتوم: ممکن است خونریزی خفیف تا متوسط از رکتوم وجود داشته باشد، به خصوص هنگام دفع.

ترشح مخاط: ممکن است ترشحات مخاطی از رکتوم خارج شود.

بی اختیاری در دفع مدفوع: در برخی موارد، فرد ممکن است کنترل خود را در دفع مدفوع از دست بدهد.

یبوست: به دلیل انسداد نسبی روده، ممکن است فرد دچار یبوست شود.

درد: ممکن است در ناحیه مقعد و رکتوم احساس درد و ناراحتی وجود داشته باشد.

احساس پری در رکتوم: فرد ممکن است احساس کند که رکتومش به طور کامل تخلیه نمی‌شود.

آشنایی با افتادگی روده

افتادگی روده یک بیماری نسبتاً نادر است که بیشتر در بزرگسالان، به خصوص زنان بالای ۵۰ سال و افرادی که سابقه زایمان‌های متعدد یا یبوست مزمن دارند، دیده می‌شود. در کودکان، این بیماری بیشتر در سنین زیر ۳ سال شایع است. افتادگی روده زمانی اتفاق می‌افتد که عضلات و رباط‌هایی که از راست روده حمایت می‌کنند، ضعیف شده و قادر به نگه داشتن روده در جای خود نیستند. این وضعیت می‌تواند باعث ناراحتی و مشکلات جدی برای فرد شود و در صورت عدم درمان، ممکن است به عوارض جدی مانند قانقاریا منجر شود.

علل افتادگی روده

عوامل متعددی می‌توانند در ایجاد افتادگی روده نقش داشته باشند. برخی از مهم‌ترین این عوامل عبارتند از:

یبوست مزمن: زور زدن مکرر و طولانی مدت برای دفع مدفوع می‌تواند به عضلات و رباط‌های کف لگن آسیب برساند و باعث افتادگی روده شود.

زایمان‌های متعدد: زایمان طبیعی می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند و خطر افتادگی روده را افزایش دهد.

سن بالا: با افزایش سن، عضلات و رباط‌های بدن ضعیف می‌شوند و این امر می‌تواند خطر افتادگی روده را افزایش دهد.

اسهال مزمن: اسهال مزمن نیز می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند.

چاقی: وزن اضافی می‌تواند فشار بیشتری بر عضلات کف لگن وارد کند و خطر افتادگی روده را افزایش دهد.

سابقه جراحی لگن: جراحی‌های لگن می‌تواند به عضلات و رباط‌های کف لگن آسیب برساند.

بیماری‌های عصبی عضلانی: برخی بیماری‌های عصبی عضلانی مانند فلج مغزی و مولتیپل اسکلروزیس می‌توانند باعث ضعف عضلات کف لگن و افتادگی روده شوند.

سرفه مزمن: سرفه مزمن می‌تواند فشار زیادی بر عضلات کف لگن وارد کند.

ژنتیک: در برخی موارد، ضعف عضلات کف لگن می‌تواند ارثی باشد.

درمان افتادگی روده

روش‌های مختلفی برای درمان افتادگی روده وجود دارد که انتخاب بهترین روش به شدت افتادگی، شرایط فردی و اهداف او بستگی دارد. برخی از روش‌های درمان افتادگی روده عبارتند از:

درمان‌های غیر جراحی: در موارد خفیف افتادگی روده، ممکن است درمان‌های غیر جراحی مانند تغییر در رژیم غذایی (افزایش فیبر و مایعات)، فیزیوتراپی (برای تقویت عضلات کف لگن)، بیوفیدبک و استفاده از شیاف یا تنقیه برای تنظیم عملکرد روده مفید باشند.

جراحی: در موارد متوسط تا شدید افتادگی روده، معمولاً جراحی لازم است. روش‌های مختلفی برای جراحی افتادگی روده وجود دارد که شامل جراحی از طریق شکم یا جراحی از طریق رکتوم می‌شود. هدف از جراحی، برگرداندن روده به موقعیت طبیعی خود و تقویت عضلات و رباط‌های کف لگن است.

عوارض افتادگی روده

افتادگی روده علاوه بر تأثیر منفی بر کیفیت زندگی فرد، می‌تواند باعث ایجاد برخی عوارض جسمی نیز شود. برخی از عوارض افتادگی روده عبارتند از:

خونریزی رکتوم: خونریزی می‌تواند به دلیل سایش و آسیب به مخاط روده ایجاد شود.

زخم رکتوم: بیرون زدگی مداوم روده می‌تواند باعث ایجاد زخم در مخاط روده شود.

عفونت: بیرون زدگی روده می‌تواند خطر عفونت را افزایش دهد.

بی اختیاری در دفع مدفوع: در برخی موارد، افتادگی روده می‌تواند باعث بی اختیاری در دفع مدفوع شود.

قانقاریا: در موارد شدید و در صورت عدم درمان، ممکن است روده بیرون زده دچار قانقاریا شود که یک وضعیت اورژانسی است.

درمان خانگی افتادگی روده

اگرچه درمان‌های خانگی نمی‌توانند افتادگی روده را به طور کامل درمان کنند، اما می‌توانند به کنترل علائم و کاهش شدت افتادگی کمک کنند. برخی از روش‌های درمان خانگی افتادگی روده عبارتند از:

افزایش مصرف فیبر: مصرف مواد غذایی سرشار از فیبر مانند میوه‌ها، سبزیجات، غلات سبوس دار و حبوبات می‌تواند به نرم شدن مدفوع و پیشگیری از یبوست کمک کند.

نوشیدن آب کافی: نوشیدن آب کافی به حفظ رطوبت بدن و نرم شدن مدفوع کمک می‌کند.

ورزش منظم: انجام ورزش‌های مخصوص تقویت عضلات کف لگن مانند تمرینات کگل می‌تواند به بهبود کنترل روده و کاهش افتادگی کمک کند.

پرهیز از زور زدن هنگام دفع: زور زدن مکرر و طولانی مدت برای دفع مدفوع می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند و باعث افتادگی روده شود.

حمام Sitz: نشستن در آب گرم به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه چند بار در روز می‌تواند به تسکین درد و ناراحتی ناحیه مقعد کمک کند.

تشخیص افتادگی روده

تشخیص افتادگی روده معمولاً با معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک در طی معاینه، از شما می‌خواهد که زور بزنید تا بتواند افتادگی روده را مشاهده کند. در برخی موارد، ممکن است پزشک برای بررسی دقیق‌تر وضعیت روده، آزمایش‌هایی مانند کولونوسکوپی یا دفکوگرافی تجویز کند.

راههای پیشگیری از افتادگی روده

اگرچه افتادگی روده همیشه قابل پیشگیری نیست، اما با رعایت برخی نکات می‌توان خطر ابتلا به آن را کاهش داد. برخی از راههای پیشگیری از افتادگی روده عبارتند از:

پیشگیری از یبوست: مصرف مواد غذایی سرشار از فیبر، نوشیدن آب کافی و ورزش منظم می‌تواند به پیشگیری از یبوست کمک کند.

تقویت عضلات کف لگن: انجام تمرینات کگل به طور منظم می‌تواند به تقویت عضلات کف لگن و پیشگیری از افتادگی روده کمک کند.

حفظ وزن سالم: وزن اضافی می‌تواند فشار زیادی بر عضلات کف لگن وارد کند و خطر افتادگی روده را افزایش دهد.

درمان به موقع بیماری‌های زمینه‌ای: درمان به موقع بیماری‌هایی مانند سرفه مزمن و اسهال مزمن می‌تواند به پیشگیری از افتادگی روده کمک کند.

مراقبت در هنگام زایمان: زایمان طبیعی می‌تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند. بنابراین، مراقبت در هنگام زایمان و انجام تمرینات کگل پس از زایمان می‌تواند به پیشگیری از افتادگی روده کمک کند.