علائم اوتیت گوش

علائم اوتیت گوش + علت و درمان و راههای پیشگیری از آن در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

اوتیت گوش یا التهاب گوش، می‌تواند علائم مختلفی داشته باشد که شدت و نوع آن به نوع اوتیت (خارجی، میانی یا داخلی) و سن فرد بستگی دارد. در اوتیت خارجی، علائم شامل درد، خارش، قرمزی و تورم کانال گوش، ترشح مایع از گوش و کاهش شنوایی موقت است. در اوتیت میانی که بیشتر در کودکان شایع است، علائم شامل درد شدید گوش (به خصوص هنگام دراز کشیدن)، تب، تحریک‌پذیری، بی‌قراری، کاهش شنوایی، ترشح چرک یا مایع از گوش، احساس پری در گوش، تهوع و استفراغ است. در اوتیت داخلی یا لابیرنتیت که کمتر شایع است، علائم شامل سرگیجه، تهوع و استفراغ، کاهش شنوایی، وزوز گوش و احساس عدم تعادل است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم، به خصوص در کودکان، مراجعه به پزشک ضروری است.

آشنایی با اوتیت گوش

اوتیت به معنای التهاب گوش است و می‌تواند بخش‌های مختلف گوش، شامل گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی را درگیر کند. اوتیت خارجی، التهاب کانال گوش خارجی است که معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می‌شود. اوتیت میانی، التهاب گوش میانی است که اغلب به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی رخ می‌دهد و بیشتر در کودکان شایع است. اوتیت داخلی یا لابیرنتیت، التهاب گوش داخلی است که معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود و می‌تواند باعث سرگیجه و مشکلات تعادل شود.

علت اوتیت گوش

علت اوتیت گوش به نوع آن بستگی دارد. اوتیت خارجی معمولاً به دلیل عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می‌شود که می‌تواند در اثر رطوبت زیاد در کانال گوش (مانند شنا کردن)، آسیب به پوست کانال گوش (مانند استفاده از گوش پاک کن) یا واکنش آلرژیک رخ دهد. اوتیت میانی اغلب به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می‌شود که می‌تواند از طریق شیپور استاش (لوله ای که گوش میانی را به پشت بینی متصل می‌کند) به گوش میانی منتقل شود. سرماخوردگی، آلرژی، عفونت سینوس‌ها و بزرگی لوزه سوم می‌توانند باعث انسداد شیپور استاش و افزایش خطر ابتلا به اوتیت میانی شوند. اوتیت داخلی معمولاً به دلیل عفونت ویروسی ایجاد می‌شود که می‌تواند از طریق جریان خون یا از طریق گوش میانی به گوش داخلی منتقل شود.

درمان اوتیت گوش

درمان اوتیت گوش به نوع و شدت آن بستگی دارد. در اوتیت خارجی، معمولاً از قطره‌های گوش حاوی آنتی‌بیوتیک یا ضد قارچ استفاده می‌شود. تمیز کردن کانال گوش توسط پزشک و اجتناب از ورود آب به گوش نیز مهم است. در اوتیت میانی، در صورت عفونت باکتریایی، آنتی‌بیوتیک خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شود. برای کاهش درد و تب، می‌توان از مسکن‌ها و تب‌برهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کرد. در برخی موارد، برای تخلیه مایع یا چرک از گوش میانی، پارگی پرده گوش (تیمپانو سنتز) انجام می‌شود. در اوتیت داخلی، درمان شامل استراحت، مصرف مایعات، داروهای ضد تهوع و سرگیجه و در صورت نیاز، داروهای ضد ویروسی است.

عوارض اوتیت گوش

اوتیت گوش در صورت عدم درمان مناسب می‌تواند عوارضی را به دنبال داشته باشد. در اوتیت خارجی، عوارض شامل گسترش عفونت به بافت‌های اطراف، سلولیت و در موارد نادر، استئومیلیت (عفونت استخوان) است. در اوتیت میانی، عوارض شامل پارگی پرده گوش، کاهش شنوایی دائمی، گسترش عفونت به استخوان ماستوئید (ماستوئیدیت)، مننژیت (عفونت پرده‌های مغز) و آبسه مغزی است. در اوتیت داخلی، عوارض شامل کاهش شنوایی دائمی، وزوز گوش دائمی و مشکلات تعادل است.

درمان خانگی اوتیت گوش

درمان‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم اوتیت گوش کمک کنند، اما جایگزین درمان پزشکی نیستند. برای کاهش درد، می‌توان از کمپرس گرم یا سرد روی گوش استفاده کرد. استفاده از بخور برای کاهش احتقان و باز شدن شیپور استاش مفید است. سیر، روغن زیتون، سرکه سیب و زنجبیل نیز دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی هستند و می‌توانند به بهبود اوتیت گوش کمک کنند. با این حال، قبل از استفاده از هرگونه درمان خانگی، با پزشک خود مشورت کنید.

تشخیص اوتیت گوش

تشخیص اوتیت گوش با معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام می‌شود. پزشک با استفاده از اتوسکوپ (وسیله ای برای مشاهده داخل گوش) کانال گوش و پرده گوش را معاینه می‌کند. در صورت اوتیت میانی، پرده گوش ممکن است قرمز، متورم یا برجسته باشد. در برخی موارد، برای تشخیص دقیق‌تر، آزمایش شنوایی سنجی و تمپانومتری (اندازه‌گیری حرکت پرده گوش) انجام می‌شود. در اوتیت داخلی، ممکن است آزمایش‌های تعادل و شنوایی برای بررسی عملکرد گوش داخلی انجام شود.

راههای پیشگیری از اوتیت گوش

برای پیشگیری از اوتیت گوش، اقدامات زیر مفید هستند:

شستن مرتب دست‌ها برای جلوگیری از عفونت

واکسیناسیون کامل کودکان برای پیشگیری از بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون و آنفولانزا که می‌توانند باعث اوتیت میانی شوند

شیردهی به نوزادان تا حداقل ۶ ماهگی برای تقویت سیستم ایمنی آنها

عدم استفاده از گوش پاک کن و اشیاء نوک تیز برای تمیز کردن گوش

خشک کردن گوش‌ها پس از شنا یا حمام کردن

درمان به موقع سرماخوردگی، آلرژی و عفونت سینوس‌ها برای جلوگیری از انسداد شیپور استاش

اجتناب از سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود سیگار