تزیین سیب شب یلدا

تزیین سیب شب یلدا + حرفه ای ترین ایده ها برای تزیین سیب شب یلدا امسال در سایت پرشین زی . امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گیرد.

“شب یلدا” به عنوان یکی از شب‌های مقدس در ایران باستان مطرح بوده و به صورت رسمی در گاهشماری ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ پیش از میلاد و در زمان “داریوش یکم” به تقویم رسمی ایرانیان راه یافت. جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است.

شهرت ایران از حیث تعدد و تنوع جاذبه‌های تاریخی و طبیعی موجود در آن یک حقیقت انکارناپذیر بوده که مورد اذعان تمامی کارشناسان و فعالان حوزه گردشگری در اقصی نقاط جهان است؛ به گونه‌ای که اگر بگوییم ایران از نظر میزان بهره‌مندی از جاذبه‌های گردشگری زبانزد هر خاص و عامی است، سخنی به گزافه نگفته‌ایم.

با این وجود اما تعداد جاذبه‌های فرهنگی و یا به تعبیر دقیق‌تر میراث ناملموس فرهنگی و تاریخی ایران هم اگر از جاذبه‌ها و میراث ملموسش بیشتر نباشد کمتر نیست؛ اما این موضوع در سطح جهان بیشتر مغفول مانده و کمتر شناخته شده است؛ درحالی که به اعتقاد و باور بسیاری از کارشناسان به اتکا و پشتوانه همین موضوع می‌توان در صنعت گردشگری توسعه و تحولی عظیم به وجود آورد.

جشن‌های متنوع باستانی نظیر “آیین نوروز در بهار” و “شب یلدا” در انتهای فصل پاییز دو نمونه از مشهورترین سنن و آداب رسوم ایرانیان کهن در ارتباط با جشن‌های مناسبتی است که علی‌رغم گذشته زمان بسیار همچنان توسط ایرانیان حفظ شده و برگزار می‌شود.

روزهای انتهایی آذرماه همواره در طول سالیان گذشته برای ایرانیان رنگ و بو و جنب و جوشی خاص داشته است که از این نظر می‌توان گفت صرفاً با روزهای انتهایی هر سال و یا اصطلاحاً “شب عید” قابل مقایسه است و علت این را هم باید قرار گرفتن مناسبت مهم نکوداشت “شب یلدا” در آخرین روز ماه آذر و پاییز دانست.

یلدا به عنوان طولانی‌ترین شب سال که پاییز رنگارنگ و غمگین را از دل شب‌های طولانی و سرد و ناامیدکننده عبور داده و به بهار و سرزندگی می‌رساند از مهمترین آیین‌های مناسبتی است که علی‌رغم گذشت سالیان دراز همچنان به صورت پررنگ و با تأکید بر بنیان خانواده و اخلاقیات در عین بومی محوری در اقصی نقاط کشورمان منطبق با سنن و رسوم هر منطقه به رنگارنگی خود پاییز برگزار می‌شود.

“شب یلدا” که به عنوان یکی از شب‌های مقدس در ایران باستان مطرح بوده به‌صورت رسمی در گاهشماری ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ پیش از میلاد در زمان داریوش یکم به تقویم رسمی ایرانیان باستان راه یافت.چله و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است.

یلدا واژه‌ای سریانی به معنای ولادت و میلاد است؛ یعنی ولادت خورشید! رومیان آن را ناتالیس آنویکتوس، یعنی روز تولد مهر شکست‌ناپذیر می‌نامیدند. در برهان قاطع که در سال ۱۰۱۵ قمری نگاشته شده، چنین آمده است: “یلدا شب اول زمستان و شب آخر پاییز است که اول جَدی و آخر قوس است و آن درازترین شب‌هاست در تمام سال و در آن شب و یا نزدیک به آن شب آفتاب به برج جدی تحویل می‌کند”.

اگرچه برخی به اشتباه بر این گمانند که مراسم شب چله برای رفع نحوست بلندترین شب سال برگزار می‌شود؛ اما باید دانست که مطابق باورهای کهن ایرانی هیچ روز و شبی، نحس و بد یوم شناخته نمی‌شده است. جشن شب یلدا و یا به تعبیری شب چله همچون بسیاری دیگر از آیین‌های ایرانی، ریشه در رویدادی کیهانی دارد.

خورشید در حرکت سالانه خود، در آخر پاییز به پایین‌ترین نقطه افق جنوب شرقی می‌رسد که موجب کوتاه شدن طول روز و افزایش زمان تاریکی شب می‌شود. اما از آغاز زمستان یا انقلاب زمستانی، خورشید دگرباره به سوی شمال شرقی باز می‌گردد که نتیجه آن افزایش روشنایی روز و کاهش شب است و در حقیقت باید گفت فلسه وجودی و تولد شب یلدا در ایران باستان این اتفاق است.

به پاس گرامیداشت این رویداد مهم فرازمینی از گذشته آیین‌هایی در این زمان برگزار می‌شده است که یکی از آنها جشنی شبانه و بیداری تا بامداد با هدف تماشای طلوع خورشید تازه متولد شده، بوده است.

بدون تردید بنیادی‌ترین و اصلی‌ترین رسم شب یلدا برپا کردن کرسی و نشستن به دور آن است؛ چراکه مطابق آیین کهن ایرانی از دیرباز این “کرسی” بوده که همه را دور خود جمع می‌کرد. جالب است بدانید کرسی در فرهنگ ایرانی هیچ وقت تنها یک وسیله گرم‌کننده به شمار نمی‌رفته، بلکه وسیله‌ای بوده که مؤلفه‌های فرهنگی را پیرامون خود شکل داده‌ است.

حضور کهنسالان و بزرگان خانواده نیز از موارد جدانشدنی شب یلداست؛ که این موضوع نمادی از کهنسالی خورشید در پایان پاییز بوده است و همچنین خوراکی‌های فراوانی که برای بیداری درازمدت نظیر انار و هندوانه و سنجد در این شب خورده می‌شود همه نشانه‌ای از رنگ سرخ خورشید هستند.

از دیگر آداب و رسوم شب یلدا بریدن هندوانه شب یلدا بوده که معمولاً طبق رسوم بر عهده پسر یا دختر دم‌بخت خانواده بوده است و در این صورت بزرگ خانواده هندوانه را می‌بریدند. همچنین، خانواده‌هایی که زن باردار در خانواده داشتند، وقتی می‌خواستند هندوانه را ببرند سر آن را به اندازه یک کف دست می‌بریدند و به چهار قسمت تقسیم می‌کردند و در آب می‌انداختند.

اگر بیشتر تکه‌ها به سمت پوست بیرونی روی آب قرار می‌گرفت معتقد بودند فرزند زن پسر است، اگر بیشتر تکه‌ها به سمت داخل پوست هندوانه بود می‌گفتند که فرزند او دختر است و اگر دو تکه‌ها به رو و دو تکه به زیر می‌افتاد بر این گمان بودند که آن زن دوقلو دارد.

حافظ و تفال به دیوان او نیز از دیگر آداب و رسومی است که از یلدا جداناشدنی است؛ معمولاً در شب یلدا رسم بر این است که صاحب‌خانه، دیوان حافظ را به بزرگتر فامیل که سواد دارد، می‌دهد. سپس هر یک از میهمانان نیت کرده و بزرگِ مجلس، این جمله را می‌گوید و تفعلی به گنجینه حافظ می‌زند و فال خود را با گفتن این جلمات شروع می‌کند: “ای حافظِ شیرازی/ تو محرم هر رازی/ بر ما نظر اندازی/ قسم به قرآن مجیدی که در سینه داری…”